MINE? [✓]

Chapter 48

Χαμογελάει πονηρά κολλώντας τα σώματα μας και ενώνει τα χείλη μας. Αφήνει υγρά φιλιά στον λαιμό μου και χωρίς να πάρει τα χείλια του από το δέρμα μου, ανοίγει με μια κίνηση το σουτιέν μου.

Περνάω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του τραβώντας τα, ενώ εκείνος κατεβάζει τις τιράντες αργά.
Φιλάει το στήθος μου ενώ παίζει με το άλλο, και χαμογελάει μόλις βλέπει πως αναστενάζω.

Αφήνει μια σειρά υγρών φιλιών από τον λαιμό μου φτάνοντας στην κοιλιά μου.
Με κοιτάζει για επιβεβαίωση και μόλις του γνέφω γελάει πονηρά.
Δαγκώνει το εσώρουχο μου και το κατεβάζει με αργές κινήσεις. Η ζέστη ανάσα του πέφτει πάνω μου και ανατριχιάζω ακόμη περισσότερο.

Χωρίς προειδοποίηση βάζει ένα δάχτυλο μέσα μου και τιναζομαι.
Γελάει πονηρά και χωρίς να το αφαιρέσει από μέσα μου, πιεζει τα χείλια τους τα δικά μου. Βάζει άλλο ένα, και τιναζομαι ακόμη περισσότερο. Τα κουνάει ταυτόχρονα και προσπαθώ να σταματήσω τους αναστεναγμούς μου, κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο από τον Στέφανο.

«Αφεσου μωρό μου», λέει γλυκά επιταχύνοντας τον ρυθμό του, μα βγάζει τα δάχτυλα του από μέσα μου απότομα.

Κατσουφιάζω και τον κοιταζω.
«Δεν θα τελειώσεις τόσο γρήγορα», λέει πονηρά και γλύφει τα δάχτυλα του.

Οι ανάσες μου είναι κοφτές και προσπαθώ να φέρω την αναπνοή μου
σε φυσιολογικο ρυθμό.

Ανοίγει το κομοδίνο και βγάζει ένα προφυλακτικό από μέσα. Το βάζει στα χείλια του και στο σκίζει με δύναμη. Το τοποθετεί στο μόριο του και με φέρνει πιο κοντά του.

Πιάνω το χέρι του και με κοιτάζει.
«Αργά, σε παρακαλώ».
Ο Στέφανος χαμογελάει και γνέφει θετικά. Φιλάει το μέτωπο μου και αφού γνέψω θετικά μπαίνει αργά μέσα μου.

Ωθεί μέσα μου με αργές κινήσεις. Δαγκώνει τα χείλια του και δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω μου. Οι ανάσες μας είναι κοφτές και ξέρω πως του είναι δύσκολο να πηγαίνει αργά, παρόλαυτα το κάνει για εμένα.

Κολλάει τα σώματα μας και πηγαίνει με τον ίδιο ρυθμό. Φιλάει τον λαιμό μου μη σταματώντας τις ωθήσεις του ενώ σφίγγει την μέση μου επάνω του.

Μερικά δευτερόλεπτα μετά πηγαίνει πιο γρήγορα και νιώθω τον πόνο πιο έντονο από ότι προηγουμένως. Το στερνό του ανεβοκατεβαίνει και χουφτωνει τους γοφούς μου. Με φέρνει πιο κοντά του και σιγά σιγά ο πόνος με εγκαταλείπει.