Chapter 27

7.4K 422 60
                                    

«Γχμ, εντάξει», μουρμουρίζω ακολουθώντας σιωπηλή τον Στέφανο ο οποίος κρατάει τις πίτσες μας στα γυμνασμένα χέρια του.

Πολλές λεπτομέρειες ε;
Εντάξει, θα σταματήσω.

«Οι πίτσες μας ήρθαν», υψώνει τα κουτιά πάνω από το κεφάλι του δείχνοντας στον Άλεξ και την Εύα το φαγητό μας.

Ο Γιώργος με την Δάφνη, κλασσικά στην σκηνή κάνουν τα δικά τους.
Ελπίζω να μην το κάνουν, δεν έχουν προφυλακτικά.

Εκτός και αν ο Γιώργος προνόησε,
if you know what I mean;)

Η Εύα τρίβει τα χέρια της και παίρνει μια ανάσα.

Θα τσιριξει.

«ΔΑΦΝΗ», ουρλιάζει, «ο γκόμενος σου θα είναι εδώ και αργότερα μα δεν υπόσχομαι το ίδιο και για την πίτσα».

Εντάξει, και επισήμως κουφαθηκα.

Μιας και πλησιάζουν τα γενέθλια μου κάντε μου δώρο ένα ραντεβού για ωριλά, θα το χρειαστώ μετά από το σοκ που υπέστη με τα ουρλιαχτά της Εύας.

«Τα αυτιά μας μωρή», σχολιάζει ο Στέφανος και ακουμπάει τις πιτσούλες δίπλα στην φωτιά, η οποία σιγά σιγά σβήνει.

Η Εύα τον αγριοκοιτάζει και εκείνος ρολάρει τα μάτια του σε εκείνη.
Και ναι, εμείς ήμαστε σχεδόν 18 χρονών.

«Η φωτιά θα σβήσει όπου ναναι, θα πεταχτώ μια να μαζέψω ξύλα. Εσείς καθίστε και φωνάξτε τους άλλους να βγουν έξω», κάνει νόημα προς την σκηνή τους.

«Διαφορετικά θα φάω από την πίτσα τους και θα τους δώσω οτι απομείνει», λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Όμως όλοι ξέρουμε πως αν ο Στέφανος ξεκινήσει να τρώει δεν θα σταματήσει, οπότε δεν θα απομείνει τίποτα.

Συμπέρασμα: δεν θα τους πάει τίποτα.
Συμπέρασμα 2: δεν θα φάνε τίποτα.

Μια φορά είχαν έρθει όλοι σπίτι μου και είχαμε παραγγείλει σουβλάκια, και επειδή ο Άλεξ με την Εύα άργησαν να έρθουν έφαγε και τα δύο σουβλάκια του Άλεξ.

Αν είναι δυνατόν δηλαδή.

Προχωράει αργά προς την αντίθετη κατεύθυνση και αμφιταλαντεύομαι στον να τον ακολουθήσω ή στο να κάτσω στα αυγά μου.

Κάτσε στα αυγά σου, λέει το μυαλό μου.

Ακολούθησε τον, λέει η φωνούλα.

Τα πόδια μου ξεκινούν χωρίς το μυαλό μου να έχει καταλάβει ακόμη πως τον ακολουθώ. Απομακρυνόμαστε από τους άλλους και το μόνο πράγμα που ακούγεται είναι τα συγχρονισμένα βήματα μας πάνω στα χαλίκια.

MINE? [✓]Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα