MINE? [✓]

Chapter 21

Είναι τόσο ανώριμος, ειλικρινά το iq του παίζει να είναι πιο χαμηλό από ένα κουκούτσι μήλου.

Με εκνευρίζει τόσο πολύ και κάνει ανιδιοτελή πράγματα, έτσι μωρέ επειδή γουστάρει.

Μπορώ να αποδεχτώ το γεγονός ότι, χευ, είχε γενέθλια ένας φίλος του και πήγανε στο σπίτι του να το γιορτάσουν Μαζί Με Κοπέλες -να το σημειώσουμε αυτό, πολύ βασικό-, και για αυτό δεν ήρθε σπίτι μου για παρέα όπως είχε πει εξαρχής.

Όμως όχι, δεν μπορώ να δεχτώ να με σέρνει κυριολεκτικά μακριά από τον Jack χωρίς λόγο και αιτία, να με φέρνει σπίτι του με το ζόρι, να θυμώνει να φωνάζει και να με παρατάει μόνη στο σπίτι ΤΟΥ.

Αλλά μιλάμε για τον Στέφανο, που έχει πάει την μαλακία του σε άλλο επίπεδο μαλακίας.

«Σκέφτεσαι αυτά που έγιναν;» Με ρωτάει η Δάφνη ενώ μασουλάει την τυρόπιτα της.

Και ας έχουν περάσει μόνο τρείς ημέρες από το περιστατικό μου φαίνονται πολύ πιο πρόσφατα.

«Ναι», παραδέχομαι και ξεφυσάω.

Η Φαίη βάζει τα πόδια της πάνω στο θρανίο μου και αναστενάζει. «Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα τι σκέφτεται, δεν έχουν λογική όλα αυτά», εξηγεί κουνώντας τα χέρια της, ανήμπορη να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του Στέφανου.

Υποθέτω αυτό μας κάνει δύο.

«Αστον να σε πηδήξει και όλας, καρφάκι δεν μου καίγεται», κοροϊδεύω τα λόγια του Στέφανου, με περίεργη φωνή.

Τι μαλακας!

Η πόρτα της τάξης μας ανοίγει και ο Άλεξ με τον Γιώργο μπαίνουν μέσα πλησιάζοντας μας. Ο Άλεξ πάει δίπλα στην Φαίη και ο Γιώργος κάθεται στην άδεια καρέκλα στο θρανίο της Δάφνης.

«Λοιπόν ακούστε». Ο Γιώργος τρίβει τα χέρια του ενθουσιασμένος. «Με τα παιδιά σκεφτήκαμε να πάμε για κάμπινγκ αυτήν την Παρασκευή. Μόνο η παρέα μας», εξηγεί και χαμογελάνε με τον Άλεξ.

«Να πάμε για κάμπινγκ; Από πού και ως που;» Ξινίζει την έκφραση της η Δάφνη.

Εν μέρη έχει δίκιο, δηλαδή, πως προέκυψε αυτή η ιδέα;

Από την άλλη όμως, δεν έχω πάει ποτέ για κάμπινγκ και νομίζω θα ήταν γαμάτο να πάμε.

Το μόνο πρόβλημα είναι ο Στέφανος. Δεν θέλω να έρθει. Αρκετά νεύρα μου έχει δημιουργήσει.

«Μην ξινιζεις. Είναι γαμάτη ιδέα. Ψηθείτε να πάμε», χαμογελάει ο Άλεξ και μας κοιτάζει περιμένοντας να δεχτούμε.