AYICIK

38-Ay gözüme soğan kaçtı.

"Beni öldürmeye teşebbüsten ve arkadaşıma olan tehditlerden dolayı Neslihan Demirel'den şikayetçiyim."
Herkes şaşırmış Neslihan'a bakıyordu.

Polisler ona doğru yürümeye başladı. Neslihan gitmemek için bağırıyor bana küfürler yağdırıyordu. Dayanamayıp ağlarken Aleyna bana sımsıkı sarıldı.

"Çok teşekkür ederim Aleyna."

Hıçkırıklarımın arasından konuşmaya çalışıyordum. "Çok teşekkür ederim."

"Of ağlama ya, ben sana bunları ağla diye mi yaptım ? Beni de ağlatacaksın geri zekalı."

Sarılmayı bırakıp gözümden akan yaşları sildim. Bakışlarımı Kaan'a çevirdiğimde anlayış beklerken gözlerindeki siniri gördüm. Önüne döndüğünde ben de bakışlarımı yere çevirdim.

Sunucu boğazını temizlemiş ve herkesin sessizleşmesini sağlamıştı. "Arkadaşlar yorulduğunuzu biliyorum. Bir saatlik aradan sonra kazananı açıklayacağız. Şimdi dinlenmenize bakın."

Herkes yerinden ayaklanıp çıkışa doğru gitmeye başlamıştı. Benim gözlerim ise Kaan'ı arıyordu. Onun salondan çıktığını görünce hemen arkasından koşturmaya başladım. İnsanları bütün gücümle itekleyip sonunda ben de dışarı çıkabilmiştim. Kaan'ın bahçeye doğru yürüdüğünü gördüğümde arkasından bağırdım.

"Kaan bekle !"

O beni dinlemeyip yürümeye devam ediyordu.

"Kaan dur !"

Bana dönüp "Ne,ne?" Diye bağırdı. Çok sinirli gözüküyordu.

"Lütfen beni dinle. Ne olursun."

"Neyini dinleyeceğim senin ? Her şey apaçık ortada."

Sinirinden bir sağa bir sola gidiyor benim konuşmama izin vermiyordu. Yüzünü bana çevirip bağırarak konuşmaya başladı. "Ya beni hiç düşünmedin mi ? Şu iki haftada neler çektim biliyor musun ? Günlerce uyuyamadım. Bana dediklerini bir türlü aklımdan çıkaramadım. Yalandan da olsa bu kadar canımı acıtacak söz söylemene gerek yoktu."

İkimiz de düştüğümüz duruma ağlıyorduk.

"Bana niye söylemedin, niye ? İkimiz bir işbirliği kurar bir şekilde onu oyuna getirirdik. Sana o kadar sordum, Rüya neyin var dedim. Bana söyle birlikte halledebiliriz dedim. Sen ne yaptın, söylemedin. Bana söylesen ne değişecekti ? Neslihan'ın nasıl haberi olacaktı ? İkimiz de ona yalan söyler bu işi hallederdik. Ben sana bu kadar güvenirken sen her seferinde beni yaralayacak bir yer buluyorsun. Her seferinde özür dileyen taraf ben oluyorum. Şimdi de ben mi haksızım Rüya söylesene."

Yüzümü titreyen ellerimle kapattım. "Özür dilerim Kaan. Özür dilerim."

Gözünden akan yaşları sildi ve hiçbir şey söylemeden yanımdan geçip gitti. Onun gittiği an bizi izleyen Ozangil hemen yanıma gelmişlerdi.

"Killa Rüyam, seni çok özledim." Ozan'ın bana sarılmasıyla içimde tuttuğum hıçkırıklar daha da arttı. Sonrasında eski günler gibi herkes bana sarıldı. Bir iki dakika öyle durduktan sonra benden ayrıldılar. Kader dolu dolu olan gözlerle bana bakıyordu. "Keşke bana söyleseydin. Senin için her şeyi yapardım."

"Ama o an hiçbir şey düşünemedim işte anlamıyor musunuz ? Senin ölümünle tehdit etti beni. Çok korktum ne yapacağımı bilemedim."

Yanıma gelip gözyaşlarımı sildi. "Tamam, hadi ağlamayı bırak artık."

"Ama Kaan bana hala küs. Ben onu çok seviyorum Kader. Bana böyle davranmasın."

"Şimdi oda çok kötü durumda. Ona dediklerinden sonra gerçekten çok kötü oldu. Bizim yanımıza gelip nasıl ağladığını görmen lazımdı. Ozan'ın ağlamasını bile geçti öyle söyleyeyim."

"Ay gözüme soğan kaçtı." Bakışlarımı Ozan'a çevirdim. Ellerini gözüne yelpaze yapıp ağlamamaya çalışıyordu.

"Benimle barışır değil mi ?"

Bizi seyreden Aleyna gelip elimi tuttu. "Tabiki barışacak Rüya, ağlama artık be güzelim."

•••••••

Bir saat aranın ardından herkes eski yerini almıştı.

"Evet arkadaşlar şimdi sıra kimin kazandığını açıklamaya geldi."

Herkes sunucuya dikkat kesildi. Ben ise Kaan'ı düşünüyordum.

Beni affedecek miydi ?

Sunucunun aksiyon yaratma sesi salonu doldurdu. Bütün kişiler nefesini tutmuş kimin kazanacağına dair merak içerisindeydi.

"Kazaaaaanaaaaaaan..."

"Kaazaaaaanaaaaan..."

"Rüyaaa Güleeeeer."
(Sizin kararınız sonucu olmuştur.)

Adımı duymamla şok olmuştum.Sunucu elindeki para ödülüyle beni sahnede bekliyordu. Sahneye gram çıkma isteğim yoktu. Aleyna bana destek amaçlı omzuma dokundu. "Hadi git ve güçlü olduğunu göster."

Yerimden kalktım ve sahneye doğru yürümeye başladım. Herkesin bakışlarını üstümde hissederken sunucunun elinde tuttuğu çeki elime aldım. Şimdi teşekkür konuşması yapmam gerekiyordu.

Bana uzatılan mikrofonu ellerimin arasına aldığımda daha da kötü olmuştum. Ağlama hissini bastırdım. Herkesin içinde ağlayamazdım. Kendimi toparlayıp benden konuşma bekleyen seyircilere baktım.

Jüriler de kendi aralarında konuşuyorlardı. Herkes benden konuşma bekliyordu. Ama dilim bir türlü konuşmaya varmıyordu.

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

"Öncelikle beni seçtiğiniz için jürilerime teşekkürlerimi sunuyorum. Yarışan diğer arkadaşlarımda gerçekten muhteşem performans sergilediler,onları da tebrik ediyorum. Ama şu an benim için önemli olan, bu ödül değil."

Gözümden bir damla yaşın akmasıyla Kaan'a baktım. "Kaan sensin, benim için önemli olan sensin. Benim her şeyim sensin." Gözlerimden yaşlarım firar ederken Kaan'a bakmaya devam ettim. "Özür dilerim. Her şey için herkesin önünde özür dilerim. Sana anlatsam belki çözecektik, bana o kadar sordun, biliyorum. Ama size bir şey olacağı korkusuyla düşünemedim. Güvenini kırdım, onu da biliyorum. Ama isteyerek yapmadım. Lütfen beni affet. Seni çok seviyorum."

Benimle birlikte o da ağlarken oturduğu yerden kalktı ve bana doğru koştu. Kavuştuğumuz an birbirimize sımsıkı sarıldık. Önce bir iki alkış sesi, daha sonra tüm salon bizi alkışladı.

Eveet bölüm sonuu. Pek fazla bölüm gibi olmasa da düşünceleriniz neler ?

Kaan ve Rüya'yı barıştır diye kuduruyordunuz alın barıştırdım aq.

Aleyna reis hakkında düşünceleriniz ?

Bir de Allah rızası için şu Ateşe Doğru kitabıma bakıverin, o kitabı hiç masum bir kitap yapmayı düşünmüyorum ;) kwkdkddkdj.

Neyse saat gecenin 1.13'ü amk. Ben yatmaya gidiyorum.

Bölümü oylamayı unutmayın yavrucaklar 💙