AYICIK

34-Beni kendine aşık etme...

Evet yb ile karşınızdayım.

Özlediniz mi bizi ?

Hemen bir konuya açıklık getireyim.

Evet arkadaşlar, Rüzgar bu kitapta ,gitmedi. Ona ait başka bir kitap vardı ama onu yürütemeyeceğimi fark ettim. Hem de onun da bu kitabın bir parçası, bu tayfanın parçası olsun istedim. Bir de neyse... Spoiler vermeyeceğim sonlara doğru anlarsınız zaten.

Bölüm kısa oldu ve olay yok, kısa ama fazla bölüm atacağım. Umarım okurken eğlenirsiniz...

Oy ve yorum verirseniz mutlu olurum :)

İYİ OKUMALAR <3

"Rüyaaaaaa,kahvaltı hazır çabuk gel."

Annemin sesinin kulaklarımda yankı yapmasıyla gözlerimi hafif araladım ve saate baktım.

8.45

Allah belanızı vermesin.

iç sesim : Aman yat tekrar ya,daha karga bokunu yemedi. Horozlar ötmedi, mal Kaan günaydın mesajı atmadı. Kahvaltıyı köpekler yesin.

Çok mantıklı.

Bu iç sesime acilen bir ad bulmam lazım. Bunu gerçekten ciddi ciddi düşündükten sonra amacıma ulaşmıştım. İşte bulduğum o mükemmel ad :

Niloya...

Bunu ismi çok aradın mı diye sorarsanız, gerçekten bulurken çok zorlandım. Beynimin son kırıntılarını da buna kafa yorarak yok ettim. Takdirleriniz için teşekkürler.

İç sesimi dinleyerek uyumaya devam ettim. Tam uykunun o tatlı,sıcak kollarına kendimi bırakacak, Kaan'la evlendiğimiz ile ilgili rüyalarıma giriş yapacakken kapının adeta kırılmasıyla yerimden sıçradım.

"Lan gelsene kahvaltıya, kaç kere çağıracağız ? Çelik kasada davetiye falan mı getirelim ?"

Yatağımda oturmuş Vatan'a uykulu gözlerle bakıyordum. Tüm meymenetsizliği ile kapının önünde benden bir cevap bekliyordu. O an içimden geçenleri yüzüne karşı söyledim.

"Ne mal karısın ya."

Ağzımdan dökülen sözlerle birlikte Vatan'ı umursamayarak başımı yastığa geri koydum.

niloya: Daha önce hiç, geri zekalı olduğunu söylemiş miydim ?

"Ne diyorsun sen be ? Sensin geri zekalı !"

Ben iç sesimle tartışırken Vatan kapının önünde hala aynı vaziyette bana bakıyordu.

"Hayatımda senden şizofrenini görmedim."

Kendimi sinirlenmemek için tutuyordum. Niye herkes bana salak muamelesi yapıyor ?

Çünkü öylesin dediğinizi duyar gibiyim. Yazıklar olsun...

"Vatan..."

Sesim uykulu olduğum için boğuk çıkmıştı, ben bile duyamazken Vatan'ın duyması muammaydı.