နှလုံးသားနှင့် ပျိုးထောင်ခဲ့သော

အခန္း (၅၃) ဆံုးျဖတ္ခ်က္

လီဆွေ့၏ လူအများစိတ်ကို ခန့်မှန်းနိုင်ခြင်းက အမြဲမှန်ကန်ခဲ့သည်။ ထိုသူက သူခိုးတစ်ယောက်အလား အလွန်တရာ မူမမှန်သောခြေလှမ်းများနှင့် လျှောက်လာသည်ကို သူသတိပြုမိလိုက်သည့်အခါ အသင့်အနေအထားနှင့် စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ဝင်လာသည့် ဧည့်သည်က လုရှန်း၏ကုတင်ရှေ့တွင် အချိန်တော်တော်ကြာရပ်နေပြီး ဘာမှ လုပ်ကိုင်ခြင်းမရှိသည့်အခါ လီဆွေ့က ထိုသူကို မေးမြန်းဖို့ကုတင်အောက်မှ ထွက်လာဖို့လုပ်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်သည်ကား မည်သူမှန်းမသိရသည့်ဧည့်သည်က သူ၏ကုတ်အဖြူထဲမှ ဆေးရည်ပုလင်းတစ်ခုကို ုတ်ယူလိုက်ချိန်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ထိုဆေးရည်ကို လုရှန်းကိုသွေးကြောထဲ သွင်းထားသော ပိုက်ထဲရှိဆေးရည်နှင့် စတင်လဲလှယ်ဖို့လုပ်သည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ လီဆွေ့၏ဦးနှောက်ထဲ အချက်ပေးသံမြည်လာသည်။ သူ ချက်ချင်းကုတင်အောက်မှထွက်လာကာ ထိုသူ့လက်ထဲက ပုလင်းကို ပုတ်ထုတ်ပြီ တစ်ဆက်တည်းပဲ ထိုသူကို ဖမ်းချုပ်လိုက်သည်။

"ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ!"

လီဆွေ့က မေးနေရင်းပဲ လုရှန်း၏အခြေအနေကို အကဲခတ်ဖို့မမေ့ပေ။ လုရှန်း ဘာထိခိုက်မှုမှ မရှိတာသေချာမှ သူဖမ်းချုပ်ထားသည့်သူကို ဆက်လက်မေးမြန်း၏။ ထိုသူသည် လူလတ်ပိုင်းအရွယ်ဖြစ်ပြီး သူ့ဝတ်စားပုံက ဆရာဝန်တစ်ယောက်နှင့်တူသည်။ သိသိသာသာပဲ ထိုသူသည် CCU ထဲတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်ရှိနေမည်ဟု မျှော်လင့်ထားပုံမပေါ်ပေ။ထိုကြောင့် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ကာ ပြန်လည်ခုခံဖို့ မေ့လျော့နေခဲ့သည်။

လီဆွေ့က ထိုသူကို ဖမ်းချုပ်လိုက်သည့်အခါ သူ၏လှုပ်ရှားမှုများကြောင့် အချက်ပေးသံမြည်လာသည်။ အပြင်ဘက်တွင် ကျယ်လောင်သော ဆူညံသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာ၏။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ကျီရွေ့တစ်ယောက် တခြားသူများကို ခေါ်ကာ ဆဲဆိုကြိမ်းမောင်းရင်း အခန်းထဲရောက်လာသည်။

လီဆွေ့သည် ထိုလူ၏မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်လိုက်ပြီးသည့်အခါ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ ဒီလူကို မြင်ဖူး၏။ ဒီဆေးရုံကပဲ မေ့ဆေးဆရာဝန်တစ်ဦးဖြစ်သည်။