~•Tattoo•~ (Κυρίως Jk imagine)

Ανατροπή Part 1

Jm: "Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να ξεμπερδέψουμε γρήγορα από όλο αυτό.."
Jk:" Έχω ένα προαίσθημα πως δεν θα γίνει αυτό.."

----------------------

Πρόσεξα κάποιον να είναι σε ένα αμάξι στον απέναντι δρόμο.. Στόχευε με όπλο τον Jungkook. Χωρίς να το σκεφτώ μπήκα μπροστά.. Το μόνο που άκουσα ήταν το πιστόλι και κάποιον να φωνάζει το όνομά μου..

▌│█║▌║▌║ ______________ ║▌║▌║█│▌

"Νάγια? Γιατρέ! Άνοιξε τα μάτια της!"

"Νάγια μου!"

"Αχχ επιτέλους!"

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου.. Ημουν.. Σε δωμάτιο νοσοκομείου.. Είδα την μαμά μου.. Τον μπαμπά μου.. Την Joanna και τον αδερφό μου..

Ny: "Μαμά.. Μπαμπά..?"
Μαμά: "Νάγια μουυ.. Κοριτσάκι μου ευτυχώς είσαι καλά!" έκλαιγε..
Ny: "Τι γίνεται.. Που είναι ο Jungkook?.."
Μπαμπάς:  "Ποιος είναι ο Jungkook?"
Ny: "Joanna.. Που είναι ο Jungkook θέλω να τον δω.."
Jnn:  "Νάγια.. Ποιος Jungkook τι λες?.."
Jin: "Λογικά έβλεπε κάποιο όνειρο όσο ήταν εδώ.."
Ny:  "Εε?.. Πόσο καιρό είμαι εδώ δλδ?.."
Μαμά:  "Ένα μήνα.. Είναι μήνα είσαι εδώ μέσα αγαπούλα μου..Το τροχαίο ήταν σοβαρό.. "
Ny:  "Ένα μήνα.. Θέλω να δω τον Jungkook!.."
Jnn: "Νάγια δεν υπάρχει κανένας Jungkook!"
Ny: "Και το τατουατζίδικο?! Ή Kira? Ο Tae? O Jimin--"
Jin: "Δεν υπάρχει κανείς από αυτούς.. Έβλεπες όνειρο.."

Δε μπορεί.. Δε μπορεί όλα αυτά να ήταν όνειρο.. Ο Jungkook.. Η Kira.. O Tae.. O Jimin.. Ο Yoongi.. Όλοι.. Δε μπορεί.. Δε γίνεται.. Άρχισα να κλαίω.. Δε το πιστεύω.. Όλοι αυτοί που αγάπησα δεν ήταν αληθινοί..

Ny:  "Θ-θέλω να πάω σπίτι.. "
Jin: "Σε λίγες μέρες αδερφούλα.. Πάμε σπίτι.."
Ny: "Θέλω να πάω τώρα!.." συνέχισα να κλαίω..

Και τότε χωρίς να το καταλάβω τα μάτια μου έκλεισαν ξανά..

*Μία εβδομάδα μετά*

Αρχίζω να ξεπερνάω το σοκ.. Τώρα δε ζω σε όνειρο.. Ζω στην πραγματικότητα..
Jin: "Νάγια.. Θα έρθεις να φας?"
Ny: "Δε πεινάω.. Θα φάω αργότερα.."

Όλα όσα είχα δει στο όνειρό μου.. Ήταν διαφορετικά.. Ο Jin ποτέ δεν έπαθε ατύχημα.. Γύρισε στην Κορέα για μένα.. Εγώ ποτέ δεν μετακόμισα.. Οι γονείς μου, μου φαίνονται καλά.. Και όχι όπως στο όνειρό μου.. Έτσι ήταν πάντα.. Έτσι έγιναν τα πράγματα..

Ετσι μου είπαν τουλάχιστον..

Αλλά γιατί έχω ένα προαίσθημα ότι υπάρχει ψέμα και σε αυτήν την υποτιθέμενη πραγματικότητα..?

Δε γίνεται να ερωτευτώ κάποιον που δημιούργησε το μυαλό μου.. Σωστά?..