MINE? [✓]

Chapter 46

«Δεν σε αφήνω να πας μαζί του στην τουαλέτα», αρνείται και παίρνει το χέρι μου από το μπράτσο του Άγγελου. Τον αγριοκοιτάζει και με απομακρύνει από κοντά του.

«Γαμώτο σου Στέφανε, είναι ξάδερφος μου», ξεφρουνίζω απαυδισμένη με την συμπεριφορά του και μένει να με κοιτάζει σαστισμένος.

Προχωράω προς το μπάνιο και ο Άγγελος με ακολουθεί. Τείνω να ανοίξω τις γυναικείες τουαλέτες αλλά γίνεται χαμός και όπως μπαίνω βγαίνω.

«Τι κάνετε εκεί μέσα τόσες ώρες θα θελα να ξερα», γελάει και του χαμογελάω αδύναμα. Η διάθεση του δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο.

Αγνοώ το χαζό σχόλιο του και ανοίγω την πόρτα για να μπούμε στις αντρικές τουαλέτες. Κόβω λίγο χαρτί και αφού το βρέξω, το τοποθετώ στην μύτη του. «Λυπάμαι γι'αυτό», σκύβω το κεφάλι μου, γνωρίζοντας πως μπορούσαμε να το είχαμε αποφύγει εάν έλεγα από την αρχή στον Στέφανο για τον Άγγελο.

Ένα αγόρι βγαίνει από το μπάνιο και μας κοιτάζει πονηρά. «Αμα θέλετε μπείτε», μας κλείνει το μάτι και ο Άγγελος του πετάει το χαρτί που κρατούσα στα χέρια μου. «Είναι ξαδέλφη μου ηλίθιε». Πριν προλάβει το χαρτί να ακουμπήσει τον ξένο η πόρτα κλείνει και ο Άγγελος ρολαρει τα μάτια του που αστόχησε.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου με την παιδικοτητα του. Είμαι ακόμη επηρεασμένη με την συμπεριφορά του Στέφανου, πράγμα που δεν περνάει απαρατήρητο από τον Άγγελο.

Ανακατεύει με μιας τα μαλλιά μου και γουρλώνω τα μάτια μου.
«ΟΧΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ», γκαριζω και ακουμπάω με δύναμη το βρεγμένο χαρτί στο κούτελο του.

«Το ισιωνα τόσες ώρες μπαμπουινοκεφαλε». Περνάω τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου σε μια προσπάθεια να τα φέρω ξανά στο φυσιολογικό τους, ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να αγνοήσω το νευρικό γέλιο του Άγγελου από πίσω μου.

Έρχεται δίπλα μου και πατσικωνει τα μαλλιά μου. «Μια χαρά είσαι, πάμε».

«Γιατί δεν είπες στον Στέφανο ότι είμαι ξάδερφος σου από την αρχή; Θα είχες αποφύγει τον τσακωμό σας», ψιθυρίζει σαν να μην θέλει να ακουστεί. Κάθομαι στην καρέκλα και το σκέφτομαι λίγο.

Από την μια έχει δίκιο.
ΑΛΛΑ, από την άλλη πήρα λίγη εκδίκηση, ΑΛΛΑ, -πολύ βασικό αλλά- η μούρη του Άγγελου έγινε πουρές.

«Ήθελα να δω την αντίδραση του, συγγνώμη που παραλίγο να σου σπάσει την μύτη», απολογούμαι και σηκώνει τους ώμους του σαν να μην τρέχει κάτι.
Μα στην πραγματικότητα τρέχει -η μύτη του-, εντάξει θα σκάσω. Η κατάσταση είναι περίπλοκη.