Black Memory(U+Z)(Completed )

Part-48(Ending)

"ဘုန်းထွဋ်ခေါင်လျှံ.. မင်း!!!"

ကျောပေးထားရသဖြင့် လူကိုမမြင်ရတာကြောင့် လှည့်ကြည့်ဖို့ ပြင်လိုက်လျှင် ချက်ချင်းလို နံရံမှာ အကပ်ခံလိုက်ရပြီး လက်ကို လှုပ်၍မရအောင် နောက်ပြန်ချုပ်ခံလိုက်ရပါ၏။ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်က မာတောင့်တောင့်ဖြင့် တစ်ခုခုက နှိုင်း၏ အပေါက်ငယ်အား ကျီစယ်သမူပြုလာနေပြီ ဖြစ်သည်။

အေ မင်း လုပ်ချင်တာသာလုပ်တော့ ။

နှိုင်း စိတ်ထဲမှ ထိုသို့ ပြောလိုက်စဉ်ခဏမှာပဲ ခေါင်လေး၏ လှုပ်ရှားမူများအားလုံး ရပ်တန့်သွားပါ၏။ သို့နှင့် နှိုင်း စိတ်ထဲ မလုံမလဲဖြစ်ကာ လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် ခေါင်လေးက
သူ့အား ဝင့်ဝင့်စားစားပင် စိုက်ကြည့်လို့နေပါသည်။

"ဘာ ကြည့်နေပြန်တာလဲ "

"လှလို့... ခင်ဗျား အရမ်းလှတာ "

မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကာ မောင်က နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးပြရင်း ဖြေလျှင် နှိုင်းသည်လည်း ပြုံးမ်ိကာ..

"အဲ့လောက်လှနေတာကို ဘာလို့ ဘာမှမလုပ်ပဲရပ်ကြည့် နေသေးတာလဲ... "

"အဟင်းးးအလှတရားကို ခဏခံစားတာ! "

"မင်း အဲ့လိုကြည့်နေရင် ငါ!!"

ခေါင်းလေးသည် နှိုင်းခြေထောက်အား မြောက်ကာ ရုတ်ချည်ပင် မိမိအရာငယ်အား နှိုင်းကိုယ်ထဲသို့ ဝင် စေလိုက်ပါ၏။

"အိပ်ယာပေါ် သွား...ရ..အောင်..ဒီမှာကြီးက...အ..ဟာ"

အခန်း တံခါးပိတ်ထားသည်ဖြစ်သော်လည်း ကုတင်ပေါ်သို့ မရောက်သေးပဲရှိလျက် နှိုင်းမှာ နံရံနားတွင် ကပ်နေရပါ၏။ ခေါင်လေးသည် နှိုင်းစကားအား ကြားချင်သည့်စကားများ ကြားကား မကြားချင်သည့် စကားများတော့မကြားပေ။

"ဖြည်း ဖြည်း.... ငါ့ကို အချိန်မရွေး လုပ်လို့ရတယ်။ မကြမ်းစမ်းပါနဲ့.. နာတယ်... အ..အ..အ"

တရစပ် သွင်းထုတ်ဝင်ရောက်မူများသည် ဘယ်ချိန်မှ ရပ်တန့်သွားသည်မသိ ။ နှိုင်း မျော့မျော့လေးဖြစ်ကာ မလှုပ်ရှားန်ိုင်တော့သည့်တိုင် ခေါင်လေးကတော့ အားအင်မကုန်ခမ်းဘဲရှိနေပါသေးသည်။ နှိုင်းတစ်ကိုယ်လုံး
တွင်လည်း သွားရာတွေအကွင်းလိုက်ရှိနေကာ နီညိုရောင် အကွက်လေးများကလည်း ပြည့်နှံ့လျက်ရှိသည်။