သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်တော့်ကံကြမ္မာ(သူဖန္ဆင္းေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကံၾကမၼာ)ရပ်နား )

Part-10

သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်တော့်ကံကြမ္မာ
Part-10
Unicode
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် သူ့နားကပ်လာတဲ့ လူအုပ်ကြီးကြောင့် ရှက်လည်းရှက်၊ကြောက်လည်းကြောက်ဖြစ်နေတုန်းပင်၊စင်ပေါ်ထိုင်နေရာကထလာတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကလက်ကို လာဆွဲကာ ခေါ်သွားတာကြောင့် ပိုပြီးရှက်ရပြန်တယ်။
ဝမ်နင် :အကိုကြီးနေမကောင်းဘူးထင်တယ် မျက်နှာကြီးနီရဲနေတာဘဲ
ဝမ်ချင် :မောင်လေးငြိမ်ငြိမ်နေ ဒါက မနက်ဖြန်မင်္ဂလာဆောင်ရမှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ
ကျင်းလင်:အကိုကြီးက ကျွန်တော်တို့ကို မမှတ်မိဘူးနော်၊ဒီလောက်တောင်ခင်ခဲ့ကြတာကို
ဝမ်နင် :မကြာခင်သူမှတ်မိသွားမှာပါ၊အဲ့ဒီအတွက် ငါတို့ကူညီဖို့ ဒီရောက်လာတာဘဲ
ဝမ်ချင် :ဟုတ်တယ် အမတို့သူ့ကို မူလအတိုင်းဖြစ်အောင် လုပ်ပေးကြမယ်၊သေချာစဉ်းစားကြည့်ရင် ဝေ့ရင်းရဲ့ ကျေးဇူးတွေက မမတို့အပေါ်မှာ အများကြီး
မမတို့က ဒီတစ်ခုဘဲ ပြန်ကူညီပေးနိုင်မှာ၊ကူညီပေးနိုင်တုန်း အစွမ်းကုန်ကြိုးစားရမယ်နော်
ဝမ်နင်:ဟုတ်မမ
ကျင်းလင် :ကျွန်တော်တို့သွားမယ့်နေ့က ဘယ်နေ့လည်းဟင်
ဝမ်ချင် :နောက်နှစ်ရက်နေရင်တဲ့
ဝမ်နင် :ဒါဆို မနက်ဖြန်မင်္ဂလာဆောင်ပြီး တစ်ဘက်ခါသွားမှာပေါ့ အဲ့လိုလား
ဝမ်ချင် :ဟုတ်တယ်လေ
ကျင်းလင် :လန်သခင်လေးက နည်းနည်းလေးတောင် အချိန်မဆွဲချင်ပုံဘဲ
လေးယောက်သားတူသောအတွေးကိုယ်စီနဲ့ ပြုံးစိစိလုပ်ကြလေတော့သည်။

စင်ပေါ်တွင်တော့ မြစိမ်းရောင်အင်္ကျီဆင်တူနဲ့ နတ်ဘုရားနှစ်ပါးက သားနားလို့နေတော့သည်။ရောက်လာသမျှ ဧည့်သည်တွေက ဂါဝရပြုဂုဏ်ပြုစကားတွေပြောနေပေမဲ့ နတ်ဘုရားတစ်ပါးကတော့ မရယ်ချင်ဘဲ ရယ်ပြနေရတာကလွဲလို့ ဘာမှ နားမလည်ခဲ့ပေ။
XZ :သခင်လေး ကျွန်တော် ခဏအပြင်ထွက်လို့ရမလား
Yibo :နေအုန်း ငါလိုက်ပို့မယ်၊ဒါမှ ငါတို့တိုင်းပြည်ရဲ့ဓလေ့နဲ့ညီမှာ ခင်ပွန်းသည်အရင် ဘယ်ကြင်ယာတော်မှ ထသွားလို့မရဘူး။
XZ :အင်းလေ အဲ့တာကြောင့် သခင်လေးကိုပြောတာပေါ့၊အခုကျွန်တော်က ခြေထောက်တွေကျင်နေပြီ ထလို့တောင်မရတော့ဘူး၊ကြင်ယာတော် နေမကောင်းတာတို့ဘာတို့ဖြစ်ရင် ခင်ပွန်းသည်မှာ တာဝန်ရှိတယ်ဆိုတာသိတယ်မလား၊သခင်လေးထုတ်ထားတဲ့ ဥပဒေမှာပါတယ်လေ။
ရှောင်းကျန့် ရှေ့နေပီသစွာ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ပြောပစ်လိုက်သည်။ခဏကြာတော့ ဝမ်ရိပေါ် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ခန်းလုံးတိတ်ဆိတ်သွားသည်။
Yibo :ကျုပ်ရဲ့ ကြင်ယာတော်က နေထိုင်မကောင်းဘူးဖြစ်နေတယ်၊အဲ့တာ ကျုပ်တို့အရင်သွားတော့
မယ်။မနက်ဖြန် ပွဲမှာ ပြန်တွေ့မယ်။
....... :နှုတ်ဆက်ပါတယ် သခင်လေး
ဝမ်ရိပေါ်ပြောပြီးတာနဲ့ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းတစ်တောင်လောက်ထွက်အောင် ဆူပုပ်ပုပ်နဲ့ထိုင်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့်လေးအား စွက်ခနဲ ပွေ့ချီလိုက်သည်။
လာသမျှဧည့်သည်တွေအနက် မိန်းကလေးအများစုကတော့ လန်ကတော်လေးကိုအားကျနေလေရဲ့
ဖြောင်းး ဖြောင်းဖြောင်းး လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးလို့ အော်ဟစ်ကျန်ခဲ့လေတော့သည်။
ရှောင်းကျန့်လည်း မတွေးတောမဆင်ခြင်ဘဲ ဒေါသအလျောက်ပြောမိတဲ့သူ့အပြစ်ကြောင့် အရှက်ကွဲရလေခြင်းဆိုပြီး မျက်နှာလေးကို သခင်လေးဆိုသူ၏ ရင်ခွင်ထဲ၌ ကွယ်ဝှက်ထားလေသည်။
သခင်လေးကတော့ ကြင်ယာတော်အားပွေ့ချီပြီး မိမိအဆောင်သို့ထွက်လာလိုက်သည်။အဆောင်ရောက်တော့
Yibo : ရောက်ပြီအခန်းထဲ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လို့ရပြီ
XZ. :ဟမ် ရောက်ပြီလား
ရှောင်းကျန့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အဆောင်မဟုတ်ပေ။
XZ :သခင်လေး ဒါကျွန်တော့်အဆောင်မဟုတ်ဘူးလေဗျာ
Yibo :ငါတို့ကမ္ဘာရဲ့ဓလေ့အရ မနက်ဖြန်မင်္ဂလာဆောင်မယ့် ကြင်ယာတော်က ဒီနေ့ညမှာ မင်္ဂလာဦးအချိန်ကိုကျော်ဖြတ်ရတယ်၊ဒါမှ မနက်ဖြန်ကျော်ဖြတ်ရမယ့်အဆင့်တွေကို ဖြတ်ကျော်နိုင်မှာ
XZ :ဟမ် မနက်ဖြန်ဘာအဆင့်တွေဖြတ်ရအုန်းမှာလည်းဟင်
Yibo: မနက်ဖြန်မှာသိလိမ့်မယ်၊ဒီညတော့................
ဝမ်ရိပေါ် ပြောပြီးပြီးချင်း လက်ဖြောင့်တစ်ချက်တီးလိုက်တော့ မယ်တော့်ဆီသွားတုန်းက မယ်တော်ရဲ့ဒုတိယမြောက်လက်ဆောင်လေး ပေါ်လာတယ်။
(Part-8 ရဲ့ နောက်ဆုံးပိုင်းလေးမှာနော်)
နတ်ဆေးလုံးအထုတ်လေးထဲက ဆေးလုံးတစ်လုံးကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ရှောင်းကျန့် နှုတ်ခမ်းဆီ တဖြည်းဖြည်းတိုးလာတယ်၊ထို့နောက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်လိုက်တာကြောင့် ပါးစပ်လေးဟလာချိန်မှာ ခုနက သူငုံထားတဲ့ ဆေးလုံးလေးထည့်ပေးလိုက်တယ်၊ဆေးလုံးလေးကို ရှောင်းကျန့်မြိုမချမချင်း မိမိ၏နှုတ်ခမ်းများကို သူ့နှုတ်ခမ်းများပေါ်မှာဘဲ နေရာယူထားလိုက်သည်။
ရှောင်းကျန့်ရှောင်မရတဲ့အဆုံးတော့ ဆေးလုံးလေးကိုမြိုချလိုက်ရတော့သည်။ဆေးလုံးမြိုချလိုက်သည်နှင့် အသိစိတ်တို့လွတ်ကာ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမဲ့သွားလေတော့သည်။သူပေးလာမယ့်အရာများကိုလည်းအငမ်းမရတောင်းတနေတော့သည်။
" ဒါ.....ဒါက စိတ်ကြွဆေးများလားး..အားး ငါရုန်းလို့်မရတော့ဘူးးးး"
အလင်းအတိဖြင့် ပြည့်စုံနေသော အခန်းလေးက ရုတ်တစ်ရက် အမှောင်လောကသို့ရောက်သွားခဲ့ပြီလေ။
"မင်းငါ့ကိုထပ်ပြီးထားသွားဖို့ ငါခွင့်မပြုတော့ဘူး
ဝေ့ရင်းး....................."