Küçük kız sevinçle yerinde zıpladı ve elindeki beslenme kutusuna biraz daha sarıldı.
Bugün Mark ile birlikte ilkokuldan mezun oluyorlardı ve küçük kız fazla heyecanlıydı.
Mark'ın aksine.
Çünkü Mark, arkadaşını birdaha göremeyeceğinden korkuyordu.
Ve bu da herzamanki gibi Mark'ın yüzüne yansıyordu.
"Hadi ama Mark! Bugün mezun oluyoruz yakında ortaokula geçeceğiz. Gülümse biraz."
Mark küçük kızın isyanıyla çattığı kaşlarını düzeltti. Ama hala gülümsemiyordu. Küçük kız oğlana bir şey olduğunu anlamıştı.
"Ne oldu? Neden üzgünsün" küçük kız cümlesinden sonra Mark'ı süzdü ve devam etti.
"Ah, beslenmeni evde mi unuttun" kendi beslenme çantasını sallayarak konuştu "paylaşabiliriz bende çokça var"
Küçük kızın cümlesine karşın Mark neredeyse ağlayacaktı.
Mark'ın gözlerinin dolduğunu gören güzel kız endişelenmeye başlamıştı.
"Mark biri sana bir şey mi yapı? Yoksa yine annen mi kız-
Kızın cümlesini kesen Mark'ın yumuşak ve titrek sesiydi.
"Ben mezun olunca seni görememekten korkuyorum. Başka bir okula gideceksin, bende öyle. Birbirimizi çok az göreceğiz. Ben seni-
Bu sefer Mark'ın sözü kesilmişti. Küçük kız dayanamayıp sarılmıştı dostuna.
"Mark, biz ayrılmayacağız ki. Söz verdim unuttun mu?"
Geri çekilip serce parmağını oynattı ve kocaman gülümsedi. Karşılık olarak Marktan da bir gülümseme aldı.
"Hadi annemin yaptığı kurabiyeleri yiyelim. Leziz görünüyorlar."
-🍒-
İyi okumalar💗
