Σταχτοπούτα (Cinderella)

~18~

~~~~~~

Τρεις μέρες μετά

Το τεράστιο επιβλητικό σπίτι ήταν άδειο. Η μητριά και οι αγαπημένες της κόρες είχαν πάει στην αγορά με τον Χούλιο για να βρουν πανέμορφα φορέματα για τον χορό, αφήνοντας την Έλλα πίσω μόνη της να κάνει όλες τις δουλειές.

Τρεις συνεχόμενες νύχτες έκλαιγε πάνω από το μαξιλάρι της, όταν τα φώτα έσβηναν και οι υπόλοιποι έπεφταν σε έναν γλυκό ύπνο. Τα μάτια της μαύρα και πρισμένα. Ζήτημα να είχε κοιμηθεί έξι ώρες.

Δεν είχε όμως σκοπό να αντιμιλήσει σε αυτή την γυναίκα. Ήταν η μόνη που της είχε απομείνει. Δεν θα ρίσκαρε τίποτα για να καταλήξει στον δρόμο.

Στράγγιξε τα ρούχα και τα άπλωσε στο σύρμα, ενώ σκεφτόταν πόσο υπέροχα θα ήταν αν πήγαινε στον χορό και τον συναντούσε, έστω και για λίγο.

"Ψιτ" μια έντονη χροιά έφτασε στα αυτιά της και κοίταξε τριγύρω ανήσυχη.

"Ψιτ" ξανά ακούστηκε. Η φωνή προερχόταν από τον πέτρινο τοίχο του σπιτιού που χώριζε τον κήπο με τον υπόλοιπο χώρο. Έσκυψε αργά και μάζεψε ένα χοντρό ξύλο που βρισκόταν δίπλα στα πόδια της.

Το έσφιξε δυνατά και πλησίασε τον τοίχο. "Ψιι...." δεν πρόλαβε να ξανά κάνει τον ήχο γιατί η Έλλα μόλις τον είχε χτυπήσει δυνατά στο στομάχι.

Ο άνδρας διπλώθηκε στα δύο καθώς μία κραυγή πόνου ξέφυγε από τα χείλη του. Τον έπιασε από το γιακά του λευκού του πουκαμίσου και έφερε το πρόσωπό του στην ευθεία των ματιών της.

Μόλις κατάλαβε ποιος ήταν τον άφησε και έκανε βήματα προς τα πίσω.

"Πρίγκιπα.....Τι κάνετε εσείς εδώ;" ο Μάικ την κοίταξε μπερδεμένος για μια στιγμή. Δεν είχε συνηθίσει τον ρόλο του σαν πρίγκιπας, αλλά αμέσως έδρασε όπως έπρεπε.

"Εεμμμ... Συγνώμη για την ενόχληση και που σε τρόμαξα" έκανε πιο έντονη την φωνή του και έψαξε με το αριστερό του χέρι στην τσέπη του παντελονιού του, ενώ το δεξί του έσφιγγε δυνατά την κοιλιά του.

Έβγαλε μέσα από την τσέπη του δυο χαρτιά και τα πρόσφερε στην Έλλα.

" Το ένα είναι η πρόσκληση για τον χορό που θα κάνω και το άλλο ένα απολογητικό γράμμα από τον πριγκ... Εεε τον Λουκ" η Έλλα πείρε διστακτικά την πρόσκληση και το γράμμα από τα χέρια του.

"Πρέπει να είστε πολύ καλοί φίλοι για να έρχεστε εσείς ολόκληρος πρίγκιπας για λογαριασμό του" κοίταξε το γράμμα και έτριψε την επιφάνειά του με τον αντίχειρά της.

Δεν με ξέχασε τελικά. Είχε σκοπό να μου μιλήσει απλώς δεν μπορούσε.

Ένα χαμόγελο χαράχθηκε στο πρόσωπό της καθώς κοιτούσε το έδαφος.

" Πρίγκιπα σας ευχαριστώ " σήκωσε το βλέμμα της για να τον αντικρύσει αλλά είχε εξαφανιστεί από μπροστά της.

Γύρισε να κοιτάξει τριγύρω μα χωρίς αποτέλεσμα. Δεν ήταν πουθενά.

Ανέβηκε γρήγορα τα σκαλιά που οδηγούσαν στο δωμάτιό της. Μπήκε μέσα σε αυτό απότομα και κάθισε στο κρεβάτι της. Άνοιξε το γράμμα γρήγορα για να το διαβάσει.

Ο γραφικός του χαρακτήρας υπέροχος ακόμη και αν δεν έχει ζήσει στο παλάτι.

Αγαπημένη μου Έλλα,

Συγνώμη που δεν έχω εμφανιστεί τόσο καιρό. Συγνώμη που.....

Ήχος από άμαξα γέμισε το δωμάτιο και σταμάτησε αμέσως να διαβάζει. Κοίταξε τριγύρω. Κάπου να κρύψει το γράμμα και την πρόσκληση. Δεν θα την άφηνε να την κάψει για δεύτερη φορά.

Το βλέμμα της έπεσε στο σκονισμένο μπαούλο. Το άνοιξε απότομα και τα έκρυψε εκεί.

"Σταχτοπούτα" η φωνή της μητριάς της ακούστηκε από κάτω. Σηκώθηκε απότομα και έτρεξε μέχρι αυτήν. Προσπάθησε να κρύψει το χαμόγελό της.

"Πάρε αυτά και φύλαξέ τα στην κάμαρη των κοριτσιών" είπε με το επικριτικό βλέμμα της και ο Χούλιο έδωσε τα αμέτρητα ρούχα στην Έλλα.

Θα τον δω.

Ήταν η μόνη σκέψη που είχε κατακλύσει το μυαλό της.