MINE? [✓]

Chapter 36

«Τσιιιλ», την καθησυχάζω. Ανησυχεί υπερβολικά πολύ.

Εγώ περνάω υπέροχα. Αν εξαιρέσουμε την ζαλάδα, την επιθυμία για εμετό, την υπερβολική ζέστη που νιώθω, μια υπερένταση και ένα εντονο τσούξιμο στο στομάχι μου είμαι πένα.

Πένα σου λέω!

Ηθικό δίδαγμα by Μεθυσμένη Φαιδρούλα : Μην αναμιγνύεται πολλά ποτά μαζί. Προκαλεί εμετουλη:(

Έχω βγάλει τελείως τον Στέφανο από το μυαλό μου.

Η μήπως μέθυσα για αυτόν;

Μπααα

«Ασπρο πάτο», μας προσφέρει τα ποτά μας ο Ιάκωβος και πριν γυρίσει το βλέμμα του στον επόμενο πελάτη, μου χαρίζει ένα πονηρό χαμόγελο.

Το υγρό καίει τον λαιμό μου και ο οργανισμός μου ζητάει κι άλλο.

Εγώ και η Εύα πίνουμε το δεύτερο σφηνάκι μας ενώ η Δάφνη δεν έχει ακουμπήσει το πρώτο, οπότε τα πίνουμε απευθείας μονορουφι εγώ με την Εύα και ξεκαρδιζομαστε στο γέλιο εφόσον η Δάφνη δεν κατάλαβε τίποτα.

Είναι απασχολημένη να παίρνει τηλέφωνο κάποιον.

Ποιον;
Δεν ξερωω, μην με ρωτάτε.

«Παμε να χορέψουμε;», προτείνω δυνατά και χωρίς να περιμένω απάντηση τραβάω τα χέρια τους στο εσωτερικό του χώρου και ξεκινάμε να χορεύουμε.

Λυκνιζω το σώμα μου στο ρυθμό της μουσικής, ενώ σε μερικά δευτερόλεπτα έχουμε ανέβει πάνω στο τραπέζι και χορεύουμε ανεξέλεγκτα.

Εντάξει είπαμε, είμαι άνετη με τον εαυτό μου και χορεύω χωρίς κάποιο κόμπλεξ, όμως αν ήμουν νηφάλια δεν θα είχα ανέβει πάνω στο τραπέζι.

Είμαστε στο κέντρο του χώρου που σημαίνει ότι όποιος γουστάρει μας βλέπει, αλλά δεν με νοιάζει ιδιαίτερα.

Αυτός που θέλω να με βλέπει, αυτός που θέλω να είναι εδώ δεν έχει έρθει. Και η μισή ώρα που είπε ότι θα έρθει έχει γίνει ένα δυωρακι στο νεράκι.

Έκανε ρημαα.

Ξαφνικά νιώθω δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου και χωρίς να με ενδιαφέρει για το ποιος είναι, τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

Τα τρία επιπλέον σφηνάκια που ήπιαμε με την Εύα δεν με βοήθησαν καθόλου, αντιθέτως έγινα λιιγο παραπάνω τύφλα από ότι ήμουν προηγουμένως.

Τόσο μωρέ, όσο πατάει ενα baby ελεφαντάκι;

Ναι, ένα baby ελεφαντάκι επί δέκα.