14.Bölüm:kaçabilirim ama saklanamam

412 21 13
                                    

Beynim bile iki seçenek arasında kalmışken kalbim nasıl kalmasın ki?

Gece boyu düşündüm;Alaz'dan önceki hayatımı düşündüm,aşksız yaşadığım bir hayatı.Alaz ile geçirdiğim zamanı düşündüm,aşkla yaşadığım hayatı.Alaz'dan sonrasını düşündüm,aşkı tatmıştım ama acısı daha ağır basıyordu.

Şimdiki hayatımı düşünüyorum Alaz'ın beni bıraktığı andan beri 2 yıl geçmişti ama dün geceki yaşananlar bana iyi gelmemişti.

Böyle olmayacaktı,birbirimize bağırarak olmazdı aynı iş yerinden çalışıyorduk böyle yapmak,birbirimizi daha çok kırmaktan,yormaktan bir şeye yaramazdı.

Odamdan çıktığımda asansöre bindim. Alaz'ın kaldığı katı tuşladım.

Onunla sakince konuşmak istediğimi söyleyecektim.

Odasının önüne geldiğimde derin nefes alıp verdim.Saçımın önüne düzeltecektim ki olumsuzca başımı salladım.Kapıya vurduğumda stresle ayağımı ritimle yere vurdum.Yeniden kapıya vurduğumda içeriden kadın sesi gelmişti ve kısa sürede kapı açıldığında şaşkınlığımı gizlemeyi ummuştum çünkü karşımda esmer bir kadın vardı ve üzerinde Alaz'ın dün gece giydiği gömlek vardı.

Beni sevdiğini söylediği gecenin.

"Buyrun ?"dediğinde kadın elimi boynuma götürdüm."Ben.."dedim çünkü ne düşüneceğimi bilmiyordum.

Almila kendine gel.Bunun seni sarsmasına izin veremezsin.

"Ben Karan Bey'e bir şey diyecektim."dediğinde kadın odaya doğru dönüp "Karan seni çağıran biri var."dedikten sonra bana döndü.

"Sen de mi şirkette çalışıyorsun?"dediğinde başımı salladım.

Şuan gitmeliyim diye düşündüm.

"Karan da geldi,ben içeriye geçiyorum canım."dediğinde kadın içeriye girmişti.

Alaz'a baktığımda "Ben konuşmak için gelmiştim."dedim.

"Almila az önceki kadın yakın bir arkadaşım."dediğinde gülümseyip "Yakın olduğu belli."dedim.

"Öyle anlamda değil.Sana karşı her şeyi açıklamaya çalışıyorum ama yeni şeyler çıkıyor."dediğinde mavi gözlerine baktım."Çok sevdiğim bir söz var.Sen dümdüz olursan yollarında düz olur."dedim.

"Ama cidden düşündüğün gibi değil."

"Senin özel hayatında banane."dedim ama kalbim hiç de öyle söylemiyordu.

"Ben sadece bu aramızda olanları sakince konuşmak istediğimi söylecektim..."

"Tamam.Kabul,konuşalım."dediğinde "Sözümü kesmeden dinler misin.seninle konuşmak istediğimi söylecektim ama buna değmeyeceğine karar verdim az önce."dedim.

"Şimdi karar verdin?"dedi kaşlarını yukarı kaldırırken.

"Evet."dedikten bir adım atmıştım ki ona döndüm."Size yakın arkadaşınızla!iyi eğlenceler Karan Bey."deyip oradan hızlıca uzaklaştım.

Yaşadığım hayal kırıklarına bir puan daha eklenmişti.Asansöre bindiğimde sırtımı soğuk metale dayadım.

Aslında böyle hissetmemem gerekirdi ama daha dün beni özlediğini,sevdiğini söylemişti şimdi ise odasında yarı çıplak bir kadın vardı.

Asansörün kapıları açıldığında Denis içeriye girmişti."Günaydın Almila."dediğinde gülümsüyordu.

"Günaydın Denis."dedim.

Kızıl VurgunWhere stories live. Discover now