18.Bölüm:biz her zaman kaybedilen bir oyunduk

403 26 3
                                    

Alaz'a doğru koşmaya başladığımda zihnimde bakışları vardı.

Of Yiğit anne-baba demek için başka zaman yok muydu?

Onu gördüğümde 'Alaz'diye bağırdım.Durmayınca tekrardan bağırdım.

Daha hızlı koştuğumda kolunu tutup durdurdum ve kendime döndürdüm.Yüzunde gördüğüm ifadeyle kalbime cam battığını hissettim.

Asansörde söyledikleri bile bu kadar acıtmamıştı canımı.

Gözleri acıyla bakıyordu.

"Sana sesleniyorum dursana ?"dedim nefes nefeseyken.

"Karan diyişine alıştım da fark etmemişim."dediğinde sesi kinayeljydi ama gözlerinde hâlâ aynı ifade vardı.

"Neden geldin?"dediğinde elimi kolundan çektim ve mavi gözlerine baktım.

"Gördüklerini yanlış anladın galiba."dedim.

"Neyi yanlış anladığımı düşünüyorsun?"dediğinde kollarını göğsünde birleştirdi ve yüzündeki ifade kaybolmuştu.

"Markette gördüğün bebeğin annesi ben değilim."dediğimde yüzünde bi ifadeyle karşılaşmayı bekliyordum ama ifadesizdi.

"Biliyorum."dediğinde yanlış anlamadıysa neden gitmişti ve yüzünde gördüğüm ifade neydi?

Ama zihnimde olan soruları sormadım.

"Tamam o zaman."dedigimde arkamı döndüm ama Alaz elimi tutmuştu. Dokunuşuyla durmuştum.

"Neden öyle gittiğimi merak ediyorsun ama sormadan gidiyorsun ve ben sormani acizce bekliyorum."dediğinde ona döndüm.

"Merak ediyorum."dedim dürüstçe.

Derin nefes alıp verdiğinde bana yaklaştı. Önüme gelen saç tutamını arkaya attı.

"Sadece ben o gün gitmeseydim ya da sana daha erken gelseydim o bebek gibi tatlı bir bebeğimiz olabilirdi. Onun sana anne dedigi gibi bizim de bebeğimiz sana anne deseydi gözlerindeki ışık aynı olurdu muhtemelen. Bizi neyden mahrum bıraktığımı ilk defa somut bir şekilde görüyorum."dediğinde bu sefer kalbimin milyonlarca parçaya ayrıldığını hissettim.

"Hakkım olmadığı halde yine de istiyorum ama senin bana karşı hareketlerini,bakışlarını gördüğümde..."dediğinde cümlesini bitirmedi.

Elimi bıraktığında "Bazı şeylerin değiştiğini hissediyorum."dedi.

"Evet,değişti."dedim onu onaylayarak ve devam edecektim ki yüzüme gelen yağmur damlasını sildim."Değişmeye de devam edecek dünyanın kanunu bu."dedim.

Yağmur bir anda hızlanmaya başladığında Alaz'a bakıyordum.

"Zaman geçecek,sen değişeceksin,ben değişeceğim."dediğimde yağmur damlaları görüşümü bulanıklaştırdıyordu.

"Ne kadar zaman geçerse geçsin sana karşı hislerim değişmeyecek."dediğinde elimi tutup kalbinin üzerine koydu.

Kalp atışını hissedebiliyordum.

"Seni görünce hızlanan kalbim değişmeyecek,senin sesini duyduğumda hissettiğim mutluluk değişmeyecek,senin karşında heyecanlanan bende değişmeyeceğim."

Karmaşık yollara beni de sürükluyorsun Alaz.

Derin nefes alıp verdiğini göğsümde duran elimle anladım.

Kızıl VurgunWhere stories live. Discover now