Kızıl Vurgun

8.Bölüm:keşke sana ihtiyacım yokmuş gibi davranabilsem

Keyifli okumalar.
Oy ve yorum yapmayı unutmayalım.
Satır arası yorum yaparsınız daha mutlu olurum canlar :)

***

5 Ay sonra

Üniversite hayatımın son dönemin son dersinin sonuna yaklaşırken bakışlarım veda konuşması yapan hocadaydı.Biz onun mezun ettiği ilk öğrencileriydik 30'lu yaşlarının ortasındaydı.Bugün bütün son sınıflar gibi buruk hissediyordum.Bir daha bu ortamı bulamayacaktım ve özleyeceğime emindim.

"Size döneminde başında dediğim gibi dersimi ilk 3 te bitiren arkadaşlarınıza hediyem olacaktı."kolundaki saatinde baktığında"şimdi panoya asılmıştır ilk üç arkadaşınızın ismi,o arkadaşlarınız odama gelsin."dedikten sonra sınıftan çıkmıştı.Sınıftaki çalışkan öğrenciler hemen sınıftan çıkmışlardı.Yanıma gelen Emir bana tuhafça bakmıştı.

"E sen koşmuyor musun ?"dediğinde ona gülümsedim.

"Neden koşayım ki benim ismim orada yazıyordur."dediğimde yerimden kalktım.

"Ne kadar eminsin kendinden?"

"Tabii emin olacağım. Bu sene deyim yerindeyse köpek gibi çalıştım."dediğimde Emir gülmüştü.

Emir benim 2 yıllık arkadaşımdı ama sanki onu küçüklüğümden beri tanıyor gibiydim.Birbirimize dair her şeyi biliyorduk.

"Senin gibi koşan herkes çalıştı."

"Çok konuşuyorsun Emirciğim.iddiaya var mısın ?"dediğimde gözlerini kısıp bana baktı.

"Sınıfta senden çalışkan 3 kişi biliyorum tamam neyine?"deyip elini serçe parmağını uzattı.

"Gece eğlence mekanı kutlaması senden."deyip serçe parmaklarımızı birleştik.

"Söz,nişan dediğimizde diğer 4 parmağımızı birleştik,mühür dediğimizde de baş parklarımızı.

Sınıftan çıkıp panonun olduğu yere gittik.Sınıftakilerin bazıları gülüyordu bazılarının da suratı düşmüştü.

Panonun önünde durup yazılan isimleri Emir'in duyabileceği şekilde sesli okudum.

"Farah Yılmazer

Almina Kolan

Seo Joon Can...ee ne zaman gidiyoruz?"dediğimde bana baktı ve kısa bir süre sonra sarıldı.

"Tebrikler. Sen ne zaman istersen bana mesaj atman yeterli."deyip benden uzaklaştı.

İsmimi duymamla arkamı döndüm ve Melis'in koşarak bize doğru yaklaşıyordu."Kız duyduklarım doğru mu bölüm ikincisi olmuşsun,aferin benim zeka küpüm."deyip alnımdan öpmüştü.

"Melis bölüm ikincisi değil dersin ikincisi hem abartma önemli bir şey değil."dediğinde kahkaha atmıştım.

Farah ve Can yanımıza geldiğinde Hazal ve Emir e baktım."Siz hep gittiğimiz yere gidin ben geliyorum."dedikten sonra gitmişlerdi.

Üçümüz hocanın odasına ilerlerken birbirimizi tebrik ediyorduk. Seo Joon melezdi.Annesi koreli babası türktü daha çok koreliye benziyordu.Siyah saçları hep alnına dökülüyordu,siyah bakışlarıyla bölümümüz yakışıklılarındandı. Kızlar onun için iddia bile girmişti.

Farah ise sessiz,sakindi.Kimseye karışmazdı,kimsede ona karışmazdı.Kahverengi saçları dalgaydı ve uzundu.Taktığı yuvarlak gözlüklerinin arasından göz rengi çok güzeldi kehribardı.Bugün giydiği çiçekli elbise ona çok yakışmıştı ve Seo Joon'dan dikkatinden kaçamış gibiydi ona kaçamak bakışlar attığını fark ettiğimde gülmemek için zor tutmuştum kendimi.