Under The Moonlight

Στην αρένα

Gwen's POV
__________

Δε φοβάμαι δε φοβάμαι δε φοβάμαι…

Δεν μπορούσα να ηρεμήσω.

Συνέχεια κοιτούσα πίσω απ' τον ώμο μου, ψάχνοντας σκιές που καραδοκούν στο σκοτάδι. Που αφουγκράζονται την κάθε μου κίνηση. Που παραμονεύουν σε κάθε ευάλωτο λεπτό μου.

Οι γροθιές μου χτυπούσαν αλύπητα τον σάκο του μποξ στο άδειο γυμναστήριο, χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ήμουν αδύναμη μετά την τελευταία μου συνάντηση μαζί του, σαν να την είχε στραγγίξει από μέσα μου.

«Δεν θα πετύχεις κάτι έτσι».

Ρουθούνισα γεμάτη θυμό. Η Άριελ με χλεύαζε ασταμάτητα γιατί είχα αφεθεί. Την είχα παρακούσει.

«Είσαι αδύναμη. Πρέπει να πάρεις με κάποιον τρόπο πίσω τη χαμένη σου ενέργεια» είπε καθώς με πλησίαζε.

Το γυμναστήριο ήταν άδειο εκτός από εμάς τις δύο. Δεν ήταν εύκολο να το ξεχάσω· επρόκειτο για ένα πανύψηλο κτήριο με κατάλευκους τοίχους και κάθε μου κίνηση αντιλαλούσε μέχρι την οροφή. Δεν μπορούσα να φανταστώ πιο μοναχικό μέρος.

«Δεν μου λείπει καμία ενέργεια» τόνισα, συνεχίζοντας να χτυπάω το σάκο. «Εξάσκηση μου λείπει».

«Μπορώ να λύσω αυτό το πρόβλημα, αν βέβαια δεν έχεις αντίρρηση να συγχρωτισθείς με στρατιώτες». Η φωνή της ήταν τρομερά ουδέτερη· δεν μπορούσα με τίποτα να μαντέψω την έκφραση του προσώπου της.

Γύρισα, εγκαταλείποντας την άσκοπη επίδειξη δύναμης μαζί με τον σάκο. «Για ποιο πράγμα μιλάς;»

«Μα για την αρένα, φυσικά».

Φυσικά. Η θρυλική Ακαδημία Βρικολάκων, με την καλύτερη φήμη στην στρατιωτική εκπαίδευση που είχε γνωρίσει η αυτοκρατορία. Τι καλύτερο από την έκθεση σε βίαιους, εκπαιδευμένους βρικόλακες χωρίς καμία προετοιμασία;

«Δέχομαι».

Η στρατηγός ένευσε καταφατικά, λες και μιλούσε στον εαυτό της, και βγήκε από το δωμάτιο με τα αέρινα βήματά της. Με απροθυμία την ακολούθησα.

Η αρένα ήταν, απ' ότι είχα ακούσει, ο τόπος δοκιμασίας των στρατιωτών, κυρίως της βασιλικής οικογένειας, για να αναδείξουν τις τεχνικές μάχης που μάθαιναν στην καθημερινή εκπαίδευση. Κανονικά δεν θα μου επιτρεπόταν να προπονηθώ με πολίτες τόσο κατώτερούς μου (είχα γελάσει ειρωνικά όταν μου το είπαν, με αυτές ακριβώς τις λέξεις), αλλά τώρα, με την αυτοκρατορία σε χάος, ήταν το τελευταίο που την ενδιέφερε.