Kalbim Senin

18. Kisim

Ikiside cok sasirmisti. Öylesine dona kaldilar.. Inanamadilar bir an.. "Nasil yani gercekten mi?" Diye birdaha sordu selim. Öyle ümitsizlerdi ki, bu cevabi beklemiyorlardi.. Zeynep birdaha sormasini istemiyordu, hemen evden cikip ailesini getirmesini istiyordu.. Cok korkuyordu karari degisecek diye..
"Evet, ama seninle yanliz konusacagiz.!" Diye agir bir sekilde konustu. Ikiside ürktü. Korktular yine olmicak diye. Zeynep abisine bakti. Tek umudu oydu. Belki o babasiyla konusursa kötü sonuclara engel olabilirdi.. Zeynepin gözlerinden yaslar süzülüyordu..
Abisi dayanamadi "baba yapma, ailesini alsin ve gelsin iste" diye konustu.. Babasi sert bir bakisla abisine bakti.. Ortalik cok sessizdi.. Herkes cok huzursuzdu.. "Ben ne dersem o! Bu evde ben miyim baba yoksa sizlermi!" Diye bagirmisti..
Bu sözlerden sonra Zeynepin icinde feryadlar koptu. Iste o an bagirmak istiyordu. Bu söz kalbine dokunmustu. Bu söz babasina yakismamisti..
Icinden konusuyordu zeynep, babasina bakarak.. "Simdi neden beni üzüyorsun.. Neden Allaha onunla birlikte yürümeme izin vermiyorsun" diye kiziyordu Zeynep icinden ...
Babasi ona olan bakislarini fark etmisti. Bir an onunda ici sizlamisti.. Zeynep ondan nefret mi ediyor yoksa onu yinede seviyormu göremiyordu artik bakislarindan..
Herkes bu durumu fark etmisti..
Abisi Zeynepe seslenerek onun dikkatini bozdu. zenyep o an basini yere egdi ve konusmadi. Susmak istedi sadece. Icindeki seside susturmak istedi. Cünki hep bir mücadale icerisindeydi. Evet babasi onun en büyük intihami olmustu...
"Siz cikin odadan ben Selim ile yanliz konusacagim" demisti babasi..
Herkes ayag kalkip odanin icerisinden cikiyordu.. Zeynep son kez Selime bakti.. Gözlerine degil yüregine bakti. Kalbine dokundu.. Cok korkuyordu Zeynep.. Bu evden hayir cevabiyla cikmasindan cok korkuyordu..
Ama selim ise korkmuyordu.. O almadan gitmicekti bu defa.. Birakmicakti sevdigini emindi bu kararindan.. Her yolu deneyecekti bu yolda mutlu olmak icin.
Zeynepe bakti ve ona gözleriyle korkmamasi gerektigini söyledi.
Basini yere egerek cikti odadan Zeynep de.

Artik yanlizlardi iceride. Selim ve babasi.. Iceride bir sessizlik vardi ...
Babasi karsisina oturmasi icn elini uzatti.. Selim edepli bir sekilde karisinda oturdu ve basini yere egdi. Öyle efendi görünyordu ki icinden Allah diye zikrediyordu..
Babasi o otoriter halini birakmis cok aciz bir kula dönmüstü karsisinda adeta.. Gözleri dolmustu bir baska görünüyordu.. Selim basini kaldirdiginda babasi ni öyle görünce cok sasirmisti. O sert adam yoktu sanki karisinda... Bir baska görünüyordu..
"Iyimisiniz" diye sordu o an Selim..
"Bak ogul, ben Zeyneple hic düzgünce baba kiz olamadim ... Zeynepin kahramani olucagima onun nefreti oldum. Ama Zeynep de öyle bir yürek vardi ki, beni sadece Allah icin sevdi.. Allahin rizasini kazanabilmek icin... Ben ise bunu anlayamadim. Buna ragmen sizin evliliginize karsi geldim... O ise yinede benim kararima karsi gelmedi. Baba hakkim yüzünden.. Zeynepin yüregi cok büyük.
Ben onu hep yaraladim. O kücük narin kizimi kendime hasret biraktim... Ona karsi cok mahcubum..
Evet size karsi geldim.. Cünki eger kizimi belki uzaklara verirsem benden iyice uzaklasir beni hic affetmez sandim. Oysa yanlis düsünmüsüm. Belki o zaman beni affederdi...
Bak ogul zeynep intihamlari yüzünden kendini allaha birakti. Öyle bir güclendi ki imani, o cok farkliydi...
Demem o ki ben onu üzdüm siz üzmeyin birbirinizi... Zeynep benim yüzünden kalp hastasi... O kalp birgün atmayi birakirsa iste o zaman, benim Kalbimde durur.. Kizim ne kadar bilmesede onu sevdigimi, ben onu cok seviyorum..." Diye anlatti herseyi babasi.. Selim kulaklarina inanamiyordu. Cok sasirmisti.. O sert babadan neler cikmisti böyle...
Karsisinda agliyordu o baba.. Iste orda görmüstü bu baba aslinda sadece korktugu icin yapmis.. Zeynepi ne kadar üzse de aslinda Zeynepi cok seviyor..
"Zeynepi üzmeyecegim Allahin izni ile.. Ona imam olmaya söz verecegim..." Diyerek karsilik verdi selim.. Iste orada tüm aradaki buzlar erimisti.. Selim ayag kalkip babasinin elini öpmüstü.. Hersey iyiye gidiyordu.
Zeynepi de iceriye cagirdi babasi.. Herseyin iyi oldugunu kendi gözleri ile görmesini istedi. Zeynep öylesine rahatladi ki...