3. Kisim

10K 513 14
                                    

Icten ice dua ediyordu selim artik. Gitmesini hic istemiyordu... Onu yeni bulmusken. Tevafukunu tekrar birakamazdi... Bir an selim kendini kaybetti ve sesli bir sekilde "allahim yüregim yaniyor onun gözlerinden damla akarken, ne olursun gitmesin..."

Zeynep bir an sasirdi. Selim ne diyordu öyle. Onun icin mi dua etmisti? Yüregi mi yaniyor? Bir an tebessüm etti Zeynep " cok sükür" dedi sessizce. Basi yerde kaldirmiyordu...

"Ne oldu neden gidiyorsun? " diye sordu Selim. " annemin bana ihtiyaci var, yaninda olmam lazim" diye boynu bükük agladi Zeynep...
"Aglama" cümlesini duydu birden. Tevafugundan. Öyle yumusak söyledi ki, kalbi hizlandi...

Bir kac dakika sonra annesi aradi ve onu dönmemesi icin ikna etmisti...
Selim bu duruma cok seviniyordu.. Bir hafta onunla olucakti..

Saat baya gecmisti. Otel henüz uzaktaydi. Zeynep bir camiiye gidip namaz kilmak istedigini söyledi. Ve beraber yürüyerek en yakin camiiye yol aldilar.. Ikiside cok heyecanli ve dillerinde sükürlerle adimlarini ariyorlardi. Gözlerinden okunuyordu birbirlerine olan sevdayi. Onlar uzaktan sevmesini bilen iki yürek tasiyorlardi... Ikiside hala kendilerindeki bu seyi fark edememislerdi..
Camiiyi önlerinde görünce bir an Selim "herşey o camiide basladi" diye sessizce fisildadi. Zeynep bunu duydugunda utandi. Yanaklari kizardi. Ve hizli hizli yürüyerek camiiye girdi. Hemen abdestini tazeleyip namaza durmak icin can atiyordu...
Ve namaza durdu " ALLAHU EKBAAR" ve namaz esnasinda bir kadin daha camiiye girdi. Zeynepe bakip onu izliyordu. Arkasindaydi...
Namazindan sonra Zeynep ellerini kaldirdi ve dua etmeye basladi yine. Budefa yine öyle icten dua ettiki. Yine yeri gögü inletti Zeynep. ALLAH diyerek isbatladi yürek yanginini. Agliyordu... Edep neydi insanlar ondan anlayabilirdi..

Zeynep duasinda budefa annesine ve Tevafuguna dua etti.. Annesi ile olan imtihan onu aslinda cok yipratmisti. Yillarca onu güldüren rabbimin verdigi tevafuk askiydi... Ve simdi ise yakininda en yakinindaydi...
Ama huzuru kalmamisti Zeynepin, bu okunuyordu...

"Güzel kizim, hakkini helal et seni dinledim, ama sen nasil böyle güzel bir kizsin. Icindeki güzellik yüzüne vurmus. Bak canim hic bir zaman isyan etme. Hep Allahtan geldigine iman et... Yüregindekine de "NASIP" de ve sustur...

Hakliydi teyze. Bunlar ne anlama gelebilirki.. Belkide sadece sabir edilmesi gerektigini..

Namaz dan sonra hemen eline bir süpürge alip oraya süpürmeye baslamis. Ama cok yorulmus sonradan. Hersey bittikten sonra esyalari yerine koymus. Ama cok agrilari vardi. Yüregi kalbi yaniyordu sanki... Kalbi cok acimaya baslamisti. Symsyki elini kalbine bastirmaya baslamisti. Yavas yavas merdivenleri inip kapiya dogru yol almisti. Selim orada bekliyordu Sevdigini...

..............

Erstesi sabah olmustu. Teheccüh valtiydi. Yüce yaradan onlara yine ayniyi rüyayi göstermisti. Ikiside bunlari birbirinden habersiz yapiyordu.
Ve Bulustu onunla namazinda. Rahman ve Rahim icin yine beraber Allahin huzurundalardi.
Ikiside deli gibi dua ediyordu. Kavusmak icin. Sevebilmek icin. Allah icin. Hersey icin....

Sabah namazi alarmi caldiginda zeynep büyük bir mutlulukla yatagindan firladi...

Kalbim SeninHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin