He Who Taught Me Trust: Skyler

Eighteenth

Neah's Pov

Ipinagpatuloy ko ang paglalakad papalayo sa kanila.Tangina akala ko kaya ko na.

Akala ko kaya ko nang magtiwala sa kaniya ng buo sa kabila ng lahat.But it turns out,I can't.

Hindi ko magawa,hindi ko maibigay ng buo.I realized that a wound that big wouldn't heal without treatment.

"Baby! Baby Listen to me,please listen to me please..."

Mas lalo akong napahagulhol nang maabitan niya ako at yakapin mula sa likod.He buried his face on my neck and hugged me tightly.

Pero sa tuwing iniisip kong wag siyang pagkatiwalaan ay heto siya.Patuloy lang pinapaalala sa akin kung gaano niya ako kamahal.

Nang pumikit ako ay naaninag ko ang nangyari noon.I want to forget all that happened and start another chapter with him!

Pero bakit laging nadadamay ang nakaraan? Bakit laging nakasabit ang nakaraan?For damn's sake it was seven years ago!

Bakit parang nakakadena sa amin ang nangyari noon?

Hinarap ko siya.I'm trying to understand him but it just feels...blank.

"Is it...true?"marahang tanong ko.

He bit his lower lip at napapikit ng mariin.Para bang nasasaktan ko dahil sa reaksyon niyang iyon,parang inaamin niyang totoo nga.

Totoo nga talaga.

Tangina eh bakit ayaw kong maniwala? Bakit gusto kong pakinggan siya at magtiwala?

Marahas na tumulo ang luha ko bago hinampas ang dibdib niya.

"Baby,ginagawan na namin ng paraan.We didn't want this,inaayos na namin"aniya

Hinawakan niya ang aking siko at pinilit hinahanap ang aking tingin.I kept on crying.Tangina heto na naman ako.Heto na naman tayo.

Ang tagal tagal kong pinrotektahan ang sarili ko para hindi na maulit ito eh!

"Baby stop crying please,umuwi na tayo...let's talk about this"aniya.

Hinawi ko ang kamay niya,umiiling dahil hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari.How could they let this happen?

"Kailan pa 'yan?"tanong ko sa kaniya.

"Baby please..."

"Skyler...kailan nyo pa nalaman yan?"mariing tanong ko.

Tumungo siya bago bumuntong hininga at muli akong hinarap.

"N-nine years a-ago....fifteen palang ako"

Napanganga ako at ang luha ko ay tumulo.Parang may tumambol sa puso ko dahil sa narinig ko.

Putanginang mga 'to.

"Gago,bago mo pa ako ligawan noon?"hindi ko na napigilan ang sarili kong taasan ang boses.Napapatingin sa amin ang ibang tao ngunit wala na akong pakialam sa kanila.

Nakita ko ang sakit sa kaniyang mata.Maging ako ay nasasaktan pero wala din akong magawa!

Wala nang ibang pumapasok sa isip ko kundi ang katotohanang kahibangan ang meron kami sa ngayon.

"O-oo..."

"Tangina ang lupit!"

Napapikit siya sa sigaw ko.Pinilit niyang yakapin ako pero hindi ko pinahintulutan iyon.Nakakagago naman eh.

"Baby listen to me first"aniya

"Sige nga? Anong magandang dahilan mo diyan Sky! Ano na naman?"tanong ko