Burn Seven Times For Love / Yoonmin (ara verildi)

Bölüm 2

Yoongi'nin  Anlatımı:

İnsan aciz bir varlıktı, anlaşılması güç bir varlık. Bir gün duygularını bağıra bağıra dışarı vururken ertesi gün herkesten saklanarak kabuğuna çekilmek isterdi. Tutarsızdı işte insan oğlu, bencildi, kenarda bir sığnağı olsun isterdi her daim, güvencesi olsun isterdi. O sığınak her zaman orada kendisini beklerken, biraz dış dünyaya açılırdı, dış dünyadan yara alınca da tekrar bencilce o sığınağa geri dönerdi.

Bu sığınaklar kişiden kişiye değişirdi, kimisinin ailesi, kimisinin sevgilisi, kimisinin de kardeşi. Çoğu insanın sığınağı, derdini paylaşmak istediği kimseler vardı çünkü o insanlar olmazsa sağlam duramaz, korkarlardı.

Jimin'i bulana kadar benim de en büyük hayalim diğerleri gibi bir sığınak bulabilmekti. Ben her zaman dertlerimi içime atan bir insan olmuştum, debelenip dursam da bana uygun bir sığınak bulamamış, sonunda da kendimle dertleşmeyi seçmek zorunda kalmıştım. Kendimi tamamen açamazdım çevremdekilere, bunu istesem de yapamazdım. Bir kez yaptığımda hevesimi acımasızca kırmışlardı çünkü.

Tüm güvenimi toplayıp bir kaç arkadaşıma hayallerimden bahsettiğimde elime geçen tek şey hayal kırıklığından ibaret olmuştu., Aileme kendimi açtığımdaysa aile denilen kavramım da elimden kayıp gitmişti. O günden sonra insanlara karşı güvenimi temelli kaybetmiştim.

İnsanlar bencildi, sen derdini ya da hayallerini anlatırken sadece kendiyle ilgili kısımları dinlerlerdi. Senin derdini, üzüntünü benimsemezlerdi asla, özellikle de senin başarınla asla mutlu olamazlardı.

Gerçekleri en acı şekilde öğrendiğimde baş etme yöntemlerim de değişmişti.

Ben dertlerimi kimseyle paylaşmama kararı almıştım, şarkı sözlerime yazardım onları sonra da milyonlar dinlerdi. Bu böyle devam ederdi, sevincimi, aşkımı şarkı sözlerime yazardım, milyonlar dinlerdi. Sinirimi, öfkemi şarkı sözlerime yazardım diss olarak milyonlar dinlerdi.

Bu kadar başarılı olmamızın nedeni belki de buydu çünkü bu duyguların hepsi gerçekti. Bizde sahte duygulara yer yoktu. Evet, sakladığımız, gösteremediğimiz tonlarca şey vardı ama şarkı sözlerimize dikkatli baktıklarında tüm yaşanmışlıklarımızı, tüm hayallerimizi, tüm hayal kırıklıklarımızı, tüm aşkımızı rahatlıkla görebilirlerdi.

Benim şarkı sözlerimin başrolü kimdi peki?

Şarkı sözlerim ilk başta kendi hayallerim ve hayal kırıklıklarımdan oluşurken şimdi çok daha farklıydı. Şimdi tüm sözlerimi kollarımın arasında uzanmış bir şekilde deftere bir şeyler karalayan sevgilim oluşturuyordu.

Diss serilerim hariç tüm şarkılarımın baş kahramanıydı o. Ben şarkı sözü düşünmezdim ki hiç bir zaman. Sadece, onu hayal ederdim, yüz hatlarını, meleksi gülüşünü, kusursuz bedenini. Sanat denilen şey tamamen kendisinden ibaretken sanat yapmam çok da zor olmazdı. Bazen de anılarımızı hayal ederken bulurdum kendimi, birlikteyken yaşadığımız kalp çarpıntılarını, ilk dokunuşumuzu, ilk öpüşümüzü, bedenimin ilk kutsanışını, bunları hatırlayıp o anın büyüsünü kalemime aktarırdım, sonuç olarak da listelerde yükselen şarkılar çıkardı.

"Yoongi, hayranlarıma söz verdiğim şarkı tamam sayılır ama bana yardım et lütfen. Bu yazdığım ilk şarkı olacak, bestelememde yardımcı ol." Elindeki defteri sallayarak hevesle gözlerimin içine bakan kişi için her şeyi yapmaya hazırdım, sorması bile hataydı.

İlk denemesi bile olsa güzel bir iş çıkardığından adım gibi emindim. Kaç gündür yanıma gelip, tüm ciddiyetiyle defterine bazı sözler yazıyordu. Yanımda çalışması çok huzur vericiydi, bazen ilham almak amacıyla bakışlarını bana çevirirken ben de onun düşüncelerle boğuşan ciddi suratını izliyordum. Bu adamın her hali benim zaafımdı ama son zamanlarda çalışırkenki hali kalbimi çok daha fazla zorlar olmuştu. Fazla yetenekli bir partnere sahiptim, anlamadığı konu bir elin parmağını bile geçmezdi, spor alanında başarılıydı, dans yetenekleri asla sorgulanamazdı, sesi melekleri andırıyordu, yapamayacağı bir iş yoktu ki sevgilimin.