I Can Hear Your Voice-35(Z,U)

Start from the beginning
                                    

" ကိုယ့္ကိုစိုးရိမ္တယ္ေပါ့...ဘာလို႔စိုးရိမ္
တာပါလိမ့္..."

" ဘာေတြေမးေနတာလဲ...သြားမယ္ဆိုလည္းသြားရေအာင္..."

ရွက္ကိုးရွက္ကန္းႏွင့္သူ႔ေရွ႕ကထြက္သြားသည့္ ဝိုင့္လက္ကိုသူျဖတ္ခနဲလွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း...

" ဘယ္ေတာ့အေျဖေပးမွာလဲ..." ဟု ရင္ခုန္စြာေမးလိုက္မိသည္။ဝိုင့္လက္ကေလးက ပိုးသားလိုႏူးအိၿပီး ေႏြးေနသည္။သူဒီလက္ကေလးကိုတစ္သက္လံုးဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္သည္။

" ဘာအေျဖလဲ...ဘာအေျဖမွမသိဘူး.."ဝိုင္တမင္ညစ္ၿပီး ညႇင္းဆဲလိုက္မိသည္။သူက ဝိုင့္ကိုေတာင္မွတ္မိလို႔လား။အ႐ူး အရင္သာမွတ္မိပါေစဦး။

" ဟာ...ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလကြာ..."

" အင္းေလ..ဘာျဖစ္လဲအဲ့ေတာ့.."

" ကိုယ့္ကိုစဥ္းစားေပးေပါ့...ဘယ္သူမဆို
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အေျဖကိုလိုခ်င္တာပဲမဟုတ္လား..."

" ဟုတ္မွာေပါ့..."

" ဟာကြာ..."

" ကဲပါ...သြားမယ္ဆို...သြားမယ္ေလ
အေျဖကေျဖးေျဖးေပါ့..."

" ေျဖးေျဖးဆိုတာဘယ္ေတာ့လဲ..."

" မၾကာမီလာမွီေမ်ာ္ေပါ့..."

" ဟုတ္ပီဟုတ္ပီ...ကိုယ္ဘယ္ေလာက္
ၾကာၾကာေစာင့္ႏိုင္ပါတယ္..."

" ၿပီးတာပဲေလ...သြားၾကရေအာင္..."

ဝိုင့္တို႔၂ေယာက္အခန္းထဲမွထြက္လိုက္သည္။ေနာက္ဝိုင္ေသာ့ခတ္ရင္း
ႏွစ္ေယာက္သားေလွကားထစ္ေတြကို
နင္းကာဆင္းလာၾကသည္။

" ကိုယ္ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားလဲသတိထားမိလား.."

" မသိဘူး ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားလို႔လဲ ငါၾကည့္တာေတာ့ မင္းပံုမွန္အတိုင္းပါပဲ..."

" အေခၚအေဝၚေတြေျပာင္းသြားတယ္ေလကြာ..."

" ေအာ္ ဘာမ်ားလဲလို႔ အဲ့ဒါ ဆန္းလို႔လား ငါ့စိတ္ထဲေတာ့ ဆန္းမေနပါဘူး..."

ဝိုင္ ခပ္တည္တည္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေသာ့္မ်က္ႏွာဆူပုတ္သြားရသည္။အနည္းဆံုးေတာ့ သူ႔အေျပာေတြေၾကာင့္ ဝိုင့္ စိတ္ကိုလွဳပ္ရွားေစခ်င္တာပင္။အခုေတာ့ သူအဲ့ဒီ့လို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေလဘူးထင္ပါရဲ႕။
စကားတေျပာေျပာႏွင့္တို႔ညစာစားရန္ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

I Can Hear Your Voice (Completed)Where stories live. Discover now