End Desire🍀 "Hyunjin" (✔)

🍁26

Bir insanı en çok ne üzerdi ki? Yalan mı? Umursanmamak mı? Yoksa birini kaybetmek mi? Zamanına göre değişir değil mi? Sevdiğin biri yalan söyler üzülürsün, umursamaz üzülürsün ve giderse kahrolursun.

Hyunjin'in bir kaç saate gelirim demesinin üzerinden altı saat geçmişti fakat hâlâ geldiği yoktu. Vakit gece yarısını çoktan geçerken önümdeki yemek masasına baktım. Evlendiğimiz günden bu yana yaptığım en güzel masa olabilirdi.

Ama artık bir önemi kalmamıştı. Yemekler çoktan soğumuş, küçük olan mum eriyip sönmüştü. Bu hazırlıkları yaptığım kişi de yoktu. Yalnız ve gülünç bir durumdaydın sanırım. Son bir kez daha telefonumdan Hyunjin'in numarasını tuşladım.

Bir kaç defa çaldıktan sonra telesekreter yine konuşmuştu. 'Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor.' Telefonu masanın üzerine koyup başımı kolumun üzerine yerleştirdim. Uykum gelse bile onu beklemek istiyordum.

Başımı kaldırmadan telefonumdan bu sefer Jisung'ı aradım. Yine huysuzlanarak açmıştı. Burukça gülümsedim.

"Jisung, sesine ihtiyacım var."

"İyi misin?"

Moralimin bozukluğu sesime de yansımış olmalıydı.

"Sadece şarkı söylesen olmaz mı?"

Bir kaç saniye sessiz kaldı. Sanırım bu süre içinde hangi şarkıyı söyleyeceğini düşünmüştü. Ardından o muazzam sesi ulaştı kulaklarıma.

Sanki hiçbir şey bilmeyen bir çocuk olarak yeniden doğmuş gibiyim.

Bir rüya olduğunu düşündüm, bu yüzden gözlerimi kapatıp tekrar açtım.

Umutsuzluğumun ve dualarımın önünde duruyordun

Son bir kez, seninle yan yana yürümek istiyorum.

Sadece bir kere, bir kere...

Dünyana doğru.

Evet, yumuşak rüzgara binmek

Bana açıkça sordun; Senin yanına nereden geldiğimi

Çok masumca sordun, bu yüzden sana "Bu bir sır." dedim.

Çünkü biz birlikte sadece bu şekilde yürürsek,

Nereye gidersek gidelim, cennet olacaktır.

(Exo-K "Angel")

Şarkıyı burada sonlandırdı çünkü kendimi tutamayıp hıçkırmıştım. Kendimi bu kadar kötü hissetmemeliydim belkide ama elimde değildi.

"Yeon Do! İyi misin?"

Çatallaşmış sesimle "Sesin çok güzel." deyip kapattım telefonu. Gece gece onu endişelendirdiğim için kendime kızmayı unutmamıştım. Gözlerim kapıya kayarken gelen anahtar sesi ile gözlerimi silip hızla kalktım yerimden.

Koşar adımlarla kapıya ilerleyip kendim açtığımda Hyunjin'in koca cüssesi üzerime düşmüştü. Dengemi sağlayıp onu da zor bela ayakta tutarken gelen alkol kokusu ile yüzümü buruşturdum.

Gözleri baygın bir şekilde bana bakıyordu. Yüzünde çökmüş bir ifade barındırıyordu ki dudağının kenarında oluşan yara birinden yumruk yediğini haber veriyordu. Gözlerim korku ile kocaman açılırken bağırarak onu ittim.

"Ne bu hâl?"

Sesimdeki endişeye rağmen gülümsedi ve duvara tutunmaya başladı.

"Sanırım kendimi kaybettim Yeon Do."