End Desire🍀 "Hyunjin" (✔)

🍁 17

Fazlası ile geç geldi üzgünüm. Bol bol yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar...
__________

Hayata yeni gözlerini açan bir bebek gibi yeni yeni bir şeyleri hissetmeye başlamıştım. Baş ağrısı gibi, hastanenin iğrenç kokusu ve ağırlaşmış bedenim gibi.

Ağır ağır açtım gözlerimi. Fazlası ağır olan koku yüzünden yüzümü buruşturdum. Ağzımdan istemsizce bir isim döküldü.

"Hyunjin..."

Görüşüm net değildi fakat soğuk tenime temas eden sıcak eli hissetmiştim. Sonra kulaklarıma bir ses doldu. Sanki yıllardır hasretini çekiyormuşum gibi, özlemiştim.

"Buradayım güzelim, yanındayım."

Yanımdasın diye geçirdim içimden.

O kadar yorgun hissediyordum ki gülümsemeye bile mecalim yoktu. Üzerime hafifçe eğilmiş olan Hyunjin'in gözünden akan bir damla yaş yanağıma düşerken, yutkundum. Boğazım acıyordu.

"Ne zamandır buradayım?"

"İki gündür. Aklımı çıkardın."

Gözüm Jisung'u aradı bir müddet. Her şey için kendini suçluyor olmalıydı ve şu an onu rahatlatmalıydım. Gözlerim kapıya bakarken pürüzlü çıkan sesimle onu sordum;

"Jisung, burada değil mi?"

Elimin üzerindeki sıcaklık hissi kaybolunca bakışlarımı tekrar Hyunjin'e çevirdim. Sinirlenmiş gibiydi.  Dişlerinin arasından tısladı.

"Onu burada bulunduramazdım!"

"Hyunjin-"

"Boşuna nefesini tüketme Yeon Do. Hem ona hem sana çok kızgınım."

"Özür dilerim."

    Yüzüme baktı bir süre. Ardından kapıya yönelirken konuşmuştu.

"Ben doktoruna uyandığını haber vereyim."

   Başımı salladım. Aklım hâlâ Jisung'taydı. Hyunjin ona sert çıkışmış olmalıydı. Gözlerim telefonumu ararken kapının açılma sesi gelmişti. Bakışlarımı o tarafa çevirdim.

   Annem kızarmış gözleri ile yanıma gelirken Bayan Hwang ta arkasından girmişti.

"Yeon Do, ne kadar korktum biliyor musun? İkinci kez bu acıyı yaşamak, çok korkunç."

    Annem elimi kavramış ağlayarak konuşurken elimle elini kavrayıp bir öpücük bıraktım.

"Özür dilerim anne. Korkma olur mu? Bak iyim ben."

   Gülerek başını salladı ve hızla gözyaşlarını sildi. Bayan Hwang ta gelip alnıma bir öpücük bırakırken gülümsedim. Ama aniden aklıma gelen şeyle anneme döndüm tekrar.

"Anne, telefonumu verir misin? Jisung'u aramam lâzım."

   Annem sessiz kalınca kaşlarımı çattım. Ve annemin sessiz kalışının sebebini Bayan Hwang açıklamıştı.

"Hyunjin de onu arayacağını düşündüğü için telefonunu yanına aldı."

   Gözlerimi devirdim. Fazlası ile abartıyordu.

"O halde sizin telefonlarınızdan arayabilirim."

"Vermeyeceğimize dair söz verdik."

    Bayan Hwang konuşurken iyice sinirleniyordum. Kaşlarım çatık bir şekilde anneme döndüm.