Fell In Love With A Demon

Hoofdstuk 3

Ciel :
Ik ben naar mijn slaapkamer gerend met tranen die branden over mijn wangen. Ik schaam me zo, Maar ook weer niet. Het ging me totaal niet om het servies dat kapot was gevallen. Het ging me meer om Sebastian. Hij doet zo goed zijn best en dan behandel ik hem zo. Is dit mijn dank aan Sebastian ? Uit pure frustratie grijp ik mijn hoofdkussen en smijt het naar de muur. Mijn woede is nog steeds niet over en pak mijn kussen opnieuw en gooi het naar de andere muur.
Het lijkt alsof ik alle pijn en verdriet er nu pas uitlaat en draai tot waanzin.
Ik schreeuw, Ik krijs, Ik huil en blijf met de kussen smijten van muur naar muur.

Sebastian :
Ik hoor Mijn Meester, en maak me behoorlijk zorgen. Ik laat liggen waar ik mee bezig was en haast me naar Mijn Meester die in waanzin is. Ik weet misschien waarom, Maar kan het ook mis hebben. Ciel praat nooit over het verleden, Wat er is gebeurd. Nooit zijn gevoel getoond, Nooit een glimlach op zijn gezicht gezien. Voorzichtig doe ik zijn slaapkamer deur open en zie nu een doorgedraaid iemand. De razernij in hem lijkt maar niet te stoppen terwijl hij nu al meer dan 10 minuten bezig is. Tijd om in te grijpen !! Zonder pardon geef ik de deur een goede zet zodat Mijn Meester mij opmerkt. Hij kijkt mij aan en begint nog harder te krijsen dan daarnet. Mijn oren doen behoorlijk veel pijn maar ik laat me niet tegenhouden. Mijn Meester stormt op me af en wil me opnieuw slaan met de vlakke hand. Deze keer ben ik hem voor en grijp zijn pols en houdt deze tot stilstand. Nonchalant en zonder emotie kijk ik Mijn Meester aan. Ciel is even verbaast en kijkt van mij naar zijn pols met mijn hand tegenhoudend en weer terug naar mij.

Ciel :
Ik laat een luide grom horen en ruk me los van Sebastian.
Snap je dan niet dat JIJ het probleem bent ? Schreeuw is boos uit naar Sebastian. Nu pas komt het besef wat ik net gezegd heb en voel me nu nog schuldiger dan daarnet.
Ik durf Sebastian niet meer aan te kijken en draai mijn rug om richting Sebastian.
"Ga alsjeblieft weg" Mompel ik.
De deur hoor ik dichtgaan en wegstappende voetstappen hoor ik.
Hoe kan ik zo cru zijn ?
Zal ik Sebastian achterna rennen ?
En mijn excuses aanbieden ?
Mijn woede slaat om in verdriet.
Niet gewoon verdriet, Maar liefdesverdriet...