Σταχτοπούτα (Cinderella)

~4~

"Είσαι ηλίθιος; Κοίτα τι έκανες" φώναξε δείχνοντας τα ρούχα και τα τρόφιμα που ήταν πεσμένα στον δρόμο.Άρχισε να τα μαζεύει θυμωμένη.Ακολούθησε και εκείνος τις κινήσεις της και την βοήθησε.

"Ήθελα να ξέρα δεν βλέπεις που πας; Τα μάτια τι στα έδωσε ο Θεός;" συνέχισε να φωνάζει και άρπαξε τα όσα είχε μαζέψει ο πρίγκιπας μέσα από τα χέρια του.

"Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου" είπε κοντά στο πρόσωπό του και τον κοίταξε θυμωμένη.

"Λούκας γύρνα πίσω " οι στρατιώτες φώναξαν, καθώς άρχισαν να πλησιάζουν την Έλλα και τον πρίγκιπα. Ο πρίγκιπας δεν είχε αρθρώσει λέξη τόση ώρα. Τα μάτια του είχαν καρφωθεί πάνω της στην προσπάθεια του να αποτυπώσει την κάθε της λεπτομέρεια.

Μόνο τότε επανείλθε στην πραγματικότητα και κοίταξε τους στρατιώτες που τους πλησίαζαν. Έστρεψε το βλέμμα του για άλλη μια φορά στην Έλλα.

"Συγνώμη Δεσποινίς αλλά πρέπει να φύγω" είπε με την έντονη βραχνή φωνή του και άρχισε να τρέχει.Μία ανατριχίλα έπιασε την Έλλα μόλις άκουσε για πρώτη φορά την φωνή του.

Πήδηξε πάνω από ένα κάρο με τρόφιμα και έτρεξε μέσα σε ένα στενό προσπαθώντας να αποφύγει τους δύο στρατιώτες που τον κυνηγούσαν.

"Τι χαζός. Ένας θεός ξέρει τι έκανε και τον κυνηγούν" μονολόγησε η Έλλα και μάζεψε όσα τις είχαν απομείνει.

"Πρίγκιπα γυρίστε πίσω αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό" ο στρατιώτης συνέχισε να φωνάζει, καθώς κυνηγούσαν το αγόρι μέσα στο στενό.

" Γιατί αυτό που κάνει ο πατέρας μου είναι σωστό;" παραπονέθηκε εκείνος και προσπέρασε μια γριούλα.

"Το κάνει για το καλό σας για να βρείτε επιτέλους μια γυναίκα πως αλλιώς θα πάρετε τον θρόνο;" φώναξε αυτή την φορά ο άλλος στρατιώτης, που παραλίγο να πέσει πάνω στην γριούλα.

" Πρόσεχε που πας χαϊβάνι μην σου κόψω τα ποδάρια με την μαγκούρα" τον απείλησε η γριούλα θυμωμένη μα δεν της έδωσαν πολύ σημασία.

" Ωραία και εγώ, λοιπόν, θέλω να περάσω λίγες στιγμές ελευθερίας πριν με εχμαλωτήσει για άλλη μία φορά μέσα στο παλάτι του με μια γυναίκα που δεν θα αγαπώ" ο πρίγκιπας φώναξε και έστριψε σε ένα καινούριο στενό.

" Μα πρίγκιπα....." δεν ολοκλήρωσε την πρόταση του ο στρατιώτης, καθώς το αγόρι είχε εξαφανιστεί από μπροστά τους.

" Μα που πήγε; "ρώτησε έκπληκτος ο δεύτερος στρατιώτης...

~~~~

Η Έλλα περπατούσε με δυσκολία, αφού τα ρούχα και τα τρόφιμα που κρατούσε την δυσκόλευαν αρκετά.
Ο πρίγκιπας την είδε από μακριά και γέλασε με την αφέλειά της.

"Μα καλά προσπαθεί να σκοτωθεί;" απόρησε και την πλησίασε με γρήγορα βήματα.Πριν καλά καλά το καταλάβει η Έλλα ο πρίγκιπας πείρε από τα χέρια της τα ρούχα που κρατούσε αφαιρώντας της το μεγαλύτερο βάρος από πάνω της.

"Τι κάνεις εκεί;" αναφώνησε θυμωμένη μόλις τον αντίκρυσε.

" Θέλω να σου ζητήσω μια αξιοπρεπή συγνώμη για πριν, έπεσα κατά λάθος πάνω σου και έκανα τόσο μεγάλη ζημιά" ένα απολογητικό χαμόγελο χαράχθηκε στα χείλη του περιμένοντας να τον συγχωρήσει.

"Δεν την δέχομαι " η Έλλα κοίταξε ευθεία στον δρόμο και συνέχισε να περπατάει με πιο γρήγορο βηματισμό.

Για εκείνη ήταν ο πρώτος άνθρωπος που της ζητούσε συγνώμη από τότε που πέθανε ο πατέρας. Παρόλα αυτά την εκνεύρισε τόσο πολύ που δεν ήθελε να αποδεχθεί την συγνώμη του.

Ενώ για αυτόν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που τον απαρνιόταν και αυτό τον έκανε να ενδιαφέρεται περισσότερο.

" Έλα τώρα σε παρακαλώ θα σε συνοδεύσω μέχρι το σπίτι σου αν θες"είπε και στην προσπάθεια του να την προλάβει μπήκε μπροστά της.Η Έλλα σταμάτησε απότομα και τον κοίταξε εξονυχιστικά από πάνω μέχρι κάτω.

"Μπαα δεν νομίζω πως θα αντέξουν τα αδύναμα πόδια σου τέτοια διαδρομή "η Έλλα πείρε τα πράγματα της για άλλη μια φορά σήμερα από τα χέρια του και τον προσπέρασε εκνευρισμένη.

"Τουλάχιστον θα μου πεις το όνομά σου;" φώναξε ο πρίγκιπας, καθώς εκείνη απομακρυνόταν.

" Έλλα "φώναξε εκείνη συνεχίζοντας να προχωράει.

" Έλλα θα σε κάνω να με συγχωρέσεις" φώναξε το αγόρι για άλλη μια φορά και η Έλλα γέλασε ελάχιστα, αλλά αμέσως αυτό τιμώρησε τον εαυτό της.