Beloved Bastard (Completed)

Chapter 20

"Bitawan mo ako at lumabas ka dito!" galit na sigaw ko sa kanya.

"Gusto mong malaman kung paano ko dapat gagawin iyon kay Celine kanina? Ha?" halos matanggal ang mga balikat ko sa lakas ng pagkakayugyog niya sa akin.

Sinubukan ko siyang itulak gamit ang buong lakas ko ngunit naunahan niya ako. Sabay kaming bumagsak sa ibabaw ng kama.

Nakapaibabaw siya sa akin at sa isang iglap ay bumaba ang ulo niya at nagulat na lamang ako nang marahas niyang angkinin ang mga labi ko.

Parusa ang halik na iyon pero natigil ako sa pagpiglas. I was stunned, shocked. Para akong jelly na nanlambot sa mga bisig ni Rafael.

Huminto siya sa paghalik sa akin saka niya ako pinagmasdan nang may pagnanasa.

Napatitig din ako sa mga mata niya. Ilang sandali ang mabilis na lumipas. Nakatitig lamang kami sa isa't isa.

Bago pa ako nakaisip ng kahit na ano ay muli na naman niyang inangkin ang mga labi ko.

Nakahiga ako ngayon sa ibabaw ng kama ko at nakadapa sa akin si Rafael. Kissing my lips, bruising them, fondling my young body.

Ginagawa sa akin ngayon ni Rafael ang mga bagay na gustong-gustong gawin sa akin ni Jako noon pa.

Bigla na lamang umikot ang buong kaisipan ko. Hindi ko maintindihan kung alin sa mga sama-samang emosyon na nararamdaman ko ngayon ang dapat na mangibabaw.

At parang eksena sa video na biglang inireplay ay naging masuyo na sa pagkakataong ito ang paraan ng paghalik ni Ralf.

Naramdaman ko ang kamay niya na bumaba sa balakang ko at bigla na lamang ay nakalas niya ang pagkakabuhol ng tali sa harapan ng shorts ko.

Bahagya siyang nag-angat ng katawan kasunod ng marahas na paghila niya pababa sa shorts at brief ko.

Napasinghap ako sa bilis ng mga pangyayari at mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang kalasin niya ang pagkakahook ng sinturon niya.

Mabilis niyang nakalas iyon kasunod ng may pagmamadali niyang pag-un-snap sa butones ng jeans niya. Kasunod ngabilis din na pagbaba ng zipper niya.

Hindi ko alam pero sa pagkakataong ito ay tila parang naubusan ng lakas ang buong katawan ko.

Hindi ko maigalaw ultimong mga daliri ko. I knew he unzipped his jeans. Narinig ko iyon habang patuloy niya akong hinahalikan sa mga labi ko.

Nararamdaman ko ang magaspang na kayo ng maong sa balat ko. The he moved, nudged my legs with his powerful thighs.

Muli ay napasinghap ako nang maramdaman ko ang matigas na pagkalalaki niya sa bukana ng lagusan ko.

Pilit kong pinakawalan mula ang mga labi niya ang labi ko na sinundan ko ng marahas na paghinga. My chest heaving, naghahabol ako ng paghinga.

Grabe ang lalaking ito. Hindi talaga niya balak pakawalan ang mga labi ko. Hindi ko alam ngunit nagugustuhan ko ang kakaibang kilabot na naidudulot ng kanyang ginagawa.

Nanlaki ang mga mata ko dahil nararamdaman ko na ang pagpipilit na makapasok sa lagusan ko ng matigas na bagay na nasa pagitan ng mga hita niya.

Doon na ako tuluyang nagising sa katotohanan na kahit gusto ko ang pakiramdam ng kanyang ginagawa ay hindi iyon tama.

"R-ralf!" nanginginig ang tinig na sambit ko kasabay ng paghikbi. Muli ay umagos ang mga luha mula sa mga mata ko. "P-pinsan mo ako." hindi ko alam kung saan nanggaling ang mga katagang iyon pero iyon ang lumabas sa bibig ko.

He stiffened. Crushed my shoulders with his fingers na para bang lahat ng kontrol ay pilit niyang inaabot.

"I know!" he whispered savagely. "I know, damn you, Ivan! Mas masahol ka pa sa drugs!" frustrated na hiyaw niya.

Sa isang iglap ay naramdaman ko ang dapyo ng hangin mula sa bintana na humaplos sa katawan ko nang umangat mula sa katawan ko si Ralf.

Lumundo ang gilid ng kama nang makaupo siya saka niya sinapo ng dalawang palad niya ang ulo niya.

I'm afraid to move, kahit yata ang huminga. I'm just ataring at his tensed back nang walang iniisip.

Nakabibingi ang katahimikan na namagitan sa loob ng silid. Nagulat pa ako nang bigla ay tumayo siya.

"I'm--sorry," sambit niya. Hindinko halos marinig iyon. Mabilis siyang humakbang patungo sa pinto. Binuksan niya iyon at wala siyang lingon na lumabas.

Nang tuluyan na siyang nakalabas ay saka ko pa lamang pinakawalan ang pinipigil ko na paghinga kasabay ng pag-iyak.

Kung iniwasan ko si Ralf bago ang pangyayaring iyon ay mas lalo higit pagkatapos. Ni hindi ko gusto nga gusto na magkasalubong kami ng tingin.

Kung hindi lang magtataka ang mga magulang ko ay hindi ako sasabay sa pagkain sa kanila. Sa pagkakataong ito ay nagpapasalamat na ako sa halip na mainis dahil monopolado ni Mama ang usapan sa mesa.

"Bakit hindi ka yata kumakain, Ivan?" bigla ay tanong ni Papa na ikinapitlag ko.

Nag-angat ako ng tingin at nasalubong ko ang mga mata ni Rafael na matiim na nakatitig sa akin. Agad akong nag-iwas ng tingin at inilipat ko iyon sa aking ama na katabi niya sa mesa.

"Nag... nag-snack ako kanina, Pa..." nauutal na sagot ko.

"May problema ka ba, Ivan?" tanong ni Mama. "You've been acting strange lately. Nag-away ba kayo ni Jako?"

"H-hindi, Ma," sagot ko. "I-ilang linggo na lang kasi at pasukan na ulit. Yes! I--I was wondering what c-course to take..."

Ngumiti si Mama. "Goodness, napakaaga pa para isipin mo iyon. Anyway, sa isang buwan ay luluwas tayo ng Maynila para mamili ng mga gamit mo."

Kung sa ibang pagkakataon ay magtatatalon na siguro ako sa tuwa pero hindi muna sa mga sandaling ito.

Subalit marami ang nangyari bago lumipas ang isang buwan na sinasabi ni Mama.