MINE? [✓]

Chapter 19

Η ώρα πάει έντεκα παρά και μιας και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω αφήνω το κινητό μου και κλείνω τα μάτια. Ο ύπνος δεν αργεί να με πάρει.

•~•

«Τί έχεις πρώτη ώρα;» ρωτάω την Φαίη και με κοιτάζει παράξενα.
«Λεγε κοπελα μου». Κλειδώνω την πόρτα του σπιτιού μου και φτάνω δίπλα της.

«Κοινωνιολογια», απαντάει σαν να είναι το αυτονόητο. «Γιατι;»

«Γιατί δεν θα πάμε πρώτη ώρα», της ανακοινώνω ήρεμα και αντί να στρίψω στην γωνία για τον δρόμο του σχολείου πάω ευθεία, προς την καφετέρια που πάμε όταν κάνουμε κοπάνες.

«Δεν θέλω να χάνω μαθήματα ρε».
ανταπαντάει σαν σπασικλακι και σταματάει το βήμα της. Αν φορούσε γυαλιά θα της τα έδινα να τα φάει.

«Σταματα να γκρινιάζεις. Κοπάνα μιας ώρας θα κάνουμε, όχι μιας εβδομάδας», λέω σαρκαστικά συνεχίζοντας να προχωράω και ακούω το βήμα της να με ακολουθεί.

«Γιατι τέτοια μούτρα;» σκουντάει τον ώμο μου και αναστεναζω μόλις συνειδητοποιώ πως δεν της έχω πει τίποτα από τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου όσον αφορά εμένα και τον Στέφανο.

Μόλις φτάνουμε στην καφετέρια παραγγέλνουμε έναν ζεστό καφέ και ξεκινώ να της λέω τα πάντα, γιατί θέλει να τα μάθει με λεπτομέρειες τρομάρα της.

«Αααα σε φίλησε; Δεν το πιστεύω!» σχεδόν στιρίζει χτυπώντας παλαμάκια και κάποια κεφάλια γυρίζουν και μας κοιτάζουν μα τα αγνοώ.

«Σκασε». Την τσιμπάω εφόσον βλέπω πως ο σερβιτόρος έρχεται προς το μέρος μας καφέδες μας.

«Αουτς», ουρλιάζει.

Εντάξει ίσως να την τσίμπησα λιγάκι παραπάνω από ότι θα έπρεπε και κάποια άτομα μας κοιτάζουν ενοχλημένοι. «Δουλειά σας. Δεν είμαι κινηματογράφος», γρυλίζω και γυρίζω στην κολλητή μου, η οποία δεν έχει συνέλθει ακόμη.

Συνεχίζω να της εξηγώ τις λεπτομέρειες αφού υποσχέθηκε να μην κάνει επιφωνήματα.

«Γιατί δεν μου τα είχες πει νωρίτερα;» γκρινιάζει καθώς βγαίνουμε από την καφετέρια.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. «Δεν έχει σημασία τώρα». Κλείνω το μπουφάν μου γιατί το κρύο με διαπερνάει. «Ο Στέφανος μου είπε πως θα πέρναγε και εχτές από το σπίτι, όμως όχι απλά δεν ήρθε αλλά δεν μου έστειλε καν ένα μήνυμα να με ενημερώσει».

Ξέρω πως ακουγομαι γκρινιάρα όμως δεν μου αρέσει να με στήνουν. Κλωσταω ένα μικρό πετραδάκι και αυτό φτάνει λίγα μέτρα πιο πέρα.