Until You Say It [Completed]

Kabanata 2

"Hi Dray!" Nakipagbatian ako sa mga grade 12 mula sa ibang strand. First day of school, kaya maraming estudyante ang hanggang ngayon ay nasa field pa, hinihintay ang flag ceremony.

"I've watched you last time, sa charity play niyo ng polo! Grabe sobrang galing mo na pala talagang mag-polo ngayon. I've heard that from my girl friends already but iba pala talaga kapag nandoon na ako sa mismong field habang pinapanood ka," may isang grade 12 na mula sa ABM strand ang sumasabay sa paglalakad ko. Hindi ko tanda ang pangalan niya. But I'm sure she's a daughter of a businessman, na marahil ay kakilala rin ni daddy. Samantalang si Jordan ay nasa gilid ko lang, in-enjoy ang atensiyong nakukuha na naman.

People always think I am handsome and I can draw attention from everyone, dahil na rin sa sinasabi nilang ganitong-ganito raw ang hitsura ni daddy noong kabataan niya pa. But I don't want the attention I'm getting just because on how I look like to them, if I can draw someone's attention, I'd be glad if it's because of my school achievements. "Thank you." Magalang na tugon ko sa papuri ng babaeng hanggang ngayon ay sumasabay pa rin sa paglalakad namin ni Jordan. Tumigil lamang siya nang sa wakas ay may tumawag na sa kanyang mga kaibigan niya. Kumaway-kaway pa ito sa akin, at tipid na lamang akong ngumiti sa kanya.

"Ang hirap maging gwapo," bumuntong-hininga si Jordan. Nilagay ko na lamang ang dalawang kamay ko sa bulsa ng pants ko. 

"Let's leave our things in the room first bago tayo bumalik sa field," tumango sa akin si Jordan kahit ang atensiyon niya ay nasa mga babaeng panay ang papansin sa kanya.

Nang pumasok kami sa classroom ay halos puno pa ito ng mga estudyanteng may kanya-kanyang kwento tungkol sa naging bakasyon nila. Natigil sila nang mapansing naglalapag na kami ni Jordan ng aming mga gamit, lahat ng atensiyon ay nasa amin na muli.

"Hi Dray! Hi Jordan!" Matipid akong ngumiti sa kanila at tsaka pinasak ang AirPods ko at namili na ng kanta mula sa Spotify subalit may mga lumapit sa amin at sumubok na makipagkwentuhan at dahil kasama ko si Jordan ay napaunlakan namin ang gusto nilang mangyari.

"Ang galing niyong dalawa sa polo! Grabe! Hindi ba delikado 'yun?" Si Therese na kitang-kita ang paghanga sa kanyang mukha.

"It's dangerous. We all know it's the most dangerous sports or hobby but I don't think it's not that dangerous at all, as long as you stay focus on the game." Ani ko sa kanila, may isa pang napapalakpak. "It needs teamwork too, I'm playing with the best team, so it's easier than I thought before." Umakbay sa akin si Jordan na nakangisi. Ipagmamayabang na naman na pinuri ko siya.

"Kaya kayo girls, kung magkakaroon rin lang kayo ng ideal man, dapat yung polo ang sports. Hindi namin sinasabi na kami yun, pero parang ganun na nga." Humalakhak pa si Jordan nang malakas kaya sinapak ko ang dibdib niya, ang hirap na may mahangin kang kaibigan minsan, napaaway na kami dahil sa kanya.

Nang marinig ang tunog ng bell para sa flag ceremony ay natigil ang tawanan namin. I am very open talking with anyone, sabi nila, I'm in the middle of being friendly and snob. Hindi ko naman maiwasang maging snob kung minsan kapag nagpapakita sa akin ng motibo ang isang babae. It just turns me off if the girl chase me so much. Ayoko nang hinahabol, because I grew up learning, the chase should be done by a man. Hindi magandang tingnan kung babae ang maghahabol, because if the girl continues chasing until there would be any progress only shows that a man isn't interested at all. So cut that idea.

We made a line depending on our grade and strand. Inalis ko na ang pagkakapasak ng AirPods sa tainga upang makinig sa opening remarks ng mommy ni Greg. "Nakakatakot talaga si tita, kaya minsan natatakot din ako kay Greg," nagawa pang makapagbigay ng komento ni Jordan habang nagsasalita ang mommy ni Greg.

"Just shut it Jordan, will you please keep it to yourself," angil ko sa kanya kaya't binangga niya na lamang ang likod ko gamit ang balikat niya.

"Ang gwapo ni Dray..."