Hidden University (COMPLETED)

Chapter 24: The Mistress' Downfall

And I feel like, my heart was ripped apart. I know him, he's tough and unbreakable but now. He's crying in my shoulder. I should pity him but I feel the opposite. Also, I'm sure he doesn't want to be pitied.

"Okay ka na? Kumakalma ka na ba?" Tanong ko nang ang mainit na hininga na lang niya ang nararamdaman ko.

"Yes I'm okay now. I'm sorry you have to witnessed how weak I am. "

"Weak? But I see the opposite, for me you're the toughest one here. " patuloy lang ako sa paghagod sa buhok niya habang magkayakap kami.

"Really?"

"Yeah, for me you're the smartest, wisest, and the toughest. Kaya kung ano man ang nangyari kanina alam kong malalampasan mo yan."

Tumahimik siya at walang imik. Kahit noong kumalas siya sa'kin ay nginitian niya lang ako at hinila pa pasok. Mukhang wala ring nakapansin na umiyak siya kanina dahil parehong busy ang dalawa at tulog naman si Blake habang naka upo sa sofa.

"Magpapakuha na lang ako ng hapunan kay Rox at dito na tayo lahat kumain. Sandali lang ako." Paalam ni Martina at nagmamadaling umalis. Si Zen naman ngayon ang nag bantay muna sa kapatid niya.

At halatang malungkot siya habang nakatingin sa kapatid niyang walang Malay.

Di lang yun, para siyang wala sa sarili gaya ni Ceixarder na nakatingin na naman sa kawalan.
Naka upo kami ngayon sa tapat ni Blake at nakasandal lang siya sa'kin pero diritso ang tingin niya na wala namang tinatanaw.

At di ko alam ang gagawin dahil hindi ako sanay na hindi nagsasalita ang mga tao sa paligid ko, hindi ko rin alam paano mag bigay ng payo. Ako kasi ang palaging pinapayuhan. Now I remembered Spring, I wish I am her, para alam ko kung ano ang sasabihin para gumaan ang loob niya.

'I took, one look and then forever laid out in front of me,

One smile then I died, only to be revived by you'

Bigla kong naisipang umusal ng kanta habang hinahaplos ang buhok niya. Sana lang makatulong ako.

'There I was thought I had everything figured out...
It goes to show just how much I know...'bout the life plays out...'

Biglang bumagsak ang nga talukap ng mata ko habang mahinang kumakanta.

'I take one step away...
And I found myself coming back
To you...
My one and only, one and only you....

Now I know that I know not a thing at all...
Except the fact that I am yours and that...you are mine...

I take one step away, and I found myself coming back...
To you....'

Tumigil ako kasabay ng pagmulat at nahugot ko ang hininga nang makita siyang nakatitig sa'kin. Nakaawang ang labi niya at bakas ang paghanga sa mukha.

I cracked a small smile and caressed his cheek while he's staring at me intently. Until he spoke.

"I...found out something... I..m-my...dad.." His voice suddenly trembled and he stopped.

He breathes in and out several times while blinking. Maybe to stop himself from crying again.
Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon, ang pighati at galit, nakikita ko pa kung paano magtagis ang bagang niya at ang pagkuyom ng kamao niya na tila ba suklam na suklam siya.

"My dad...baby..my d-dad and my...t-teache--"

"Shhh." Agad ko siyang inilingan at niyakap.

Okay lang naman eh kung di niya sabihin. Alam kong nahihirapan siya at ayukong makita siya umiyak na naman. It's tearing me apart.