Acı Sevda(Tutkun Serisi-2-)

22-YANIK HİSLER

Lütfen bölümü yorumlayın olur mu?

Oy vermeyi de unutmayın..

#Sena Şener - Teni tenime

Keyifli okumalar güzelliklerim. ♥️

¦~YANIK HİSLER~¦

Günçiçek

"Asaf, artık gözlerimi açabilir miyim?" diye sabırsız bir sesle sordum.

"Daha değil," cevabını aldığımda ise ofladım.

Asaf beni omuzlarımdan kavramış yürütürken, "Az kaldı, sabret," dedi.

"Peki," dedim.

En sonunda durduğumuzda rahat bir nefes verdim.

"Şimdi açabilirsin," dediğinde gülümseyerek gözlerimi araladım.

O kadar uzun süre gözlerim kapalı kalınca bir kaç kez kırpıştırmak zorunda kaldım. Görüşüm netleştiğinde ise kalakaldım. Etrafı şaşkın gözlerle süzerken, "Neden buraya geldik?" diye anlamayarak sordum.

Asaf ise doğruca mavilerini mavilerime saplamış bakarken,"Hem burası kime ait?" diye de sordum ama ondan herhangi bir cevap alamadım. Yalnızca bana bakıyordu. Hem de nefesimi kesecek şekilde güzel gözlerle..

Bende bu bakışlar karşısında utanarak, hem de bana cevap vermeyeceğini bildiğimden ona arkamı dönerek hayranlıkla güzel ve geniş daireyi incelemeye koyuldum. Neden bu evde olduğumuzu anlamaya çalışıyordum. Asaf beni neden buraya getirmişti çözemedim doğrusu.

Evin içini gezmeye koyuldum. Salon ağırlıklı olarak bej ve krem renkli eşyalarla donatılmıştı. Karşılıklı iki koltuğun ortasına cam bir masa yerleştirilmişti. Hemen karşılarında ise büyük plazma bir televizyon ünitesi vardı. Adımlarım boydan boya pencerenin bulunduğu kısma doğru kendiliğinden yöneldi. Pencerenin önüne iki berjer karşılıklı koyulmuştu. Bakışlarımı resmen ayağımın altında kalan İstanbul sokaklarına çevirdim. Kaçıncı katta olduğumuzu bilmiyordum fakat resmen İstanbul ayaklarımın altındaydı. Bu daireye bayılmıştım ama hala anlayamıyorum, biz ne için geldik buraya?

O sıra adım sesleri tam arkamdan gelmeye başladı. Bir zaman sonra güçlü kolu belime sarındı. Seve seve sırtımı sert göğsüne yasladım.

"Ev nasıl?"

"Güzel. Hatta oldukça güzel," yanıtını verdim.

Yüzü saçlarımın arasına gömüldü. Gözlerimi kapadım. "Beğenmene sevindim çünkü burası artık bize ait," dediğinde şoka uğradım.

Gözlerim hızla geri açılırken başımı yana çevirip gözlerine baktım. "Şaka yapıyorsun?" dedim inanamayarak.

Asaf yavaşça gülümsedi. "Şaka değil, gerçek.." diye fısıldadı.

Kollarında ona doğru döndüm." A-ama neden? "

Belimdeki kolunu sıkılaştırdı. Bana doğru eğilirken merakla ona baktım. Yakışıklı yüzü tam yüzümün önündeydi." Neden mi? Çünkü sen ve ben ilerde bu evde kalacağız," deyince kaşlarım düşünceli bir şekilde çatıldı. Asaf gözlerini devirdi.