Back At One
Chapter 10: The One With The Unexpected Visitor
I was about to enter our house when he held my hand and stop me.
"Sa, I want to court you again." I heard him say.
"B-bakit pa?"
I meant it. No more lies. Kung sasabihin kong may boyfriend na ko, hindi siya maniniwala. Kilala ko si Gerald at kilala niya ko higit sa pa sa pagkakakilala ng iba sa akin. Alam niya kung kelan ako nagsasabi ng totoo at kung kelan ako nagsisinungaling.
"Because I want you back." he hold my hand tighter.
"I don't want you" i answered him coldy.
Gamit ang isa kong kamay, buong lakas kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko at dali-daling pumasok ng bahay namin. Hindi ko na siya inayang pumasok pa loob. Bakit pa? Wala na din namang saysay. Alam kong ang pagpipigil ng pagtulo ng mga luha sa mata ko ay di na rin magtatagal. Ayokong makita niya 'kong ganito. Gusto kong ipakita na nag-move on na ako at wla na siya dito sa puso ko.
I looked at my phone and saw a familiar number.
"Hello, how's my babe?"
Pagkarinig na pagkarinig ko ng boses na ayun hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha sa sa mata, dali dali na silang bumuhos hanggang sa hindi ko na namalayang nakatulog na lang ako kakaiyak.
-------
Kinabukasan, nagising na lng akong hawak hawak ang phone ko. Oo nga pala, nakatulog ako habang umiiyak kagabi habang kausap si...
dali-dali kong tinignan ang phone ko at binasa ang isang text message.
"Sorry babe, if I'm not there to ease the pain. Promise, as soon as I fix this problem I will come back there soon. PS, Don't let him make you cry like that again or else I'll marry you as soon as possible. Hahahaha, Remember that I'm always here for you. I love you babe. take care of yourself - Stephen Pogi (Smile na pow!)"
And with that, I smile subsconciously.
Stephen is nice guy, bakit ba hindi ko siya mabigyan ng pagkakataong mapapasok sa puso ko?
siguro nga hindi pa ako handa.
siguro nga natatakot pa din ako.
Siguro nga natatakot akong masira kung ano yung meron kami ngayon.
Stephen is just too good to be true. In fact, he's too good for me. He's my bestfriend. Baka masaktan ko lng siya.
Natatakot akong mawala ang pinaka matalik at mabuting kaibigan na meron ako ngayon.
Yun nga ba talaga?
Yun lang ba talga ang dahilan Sarah?
Baka naman hanggang ngayon siya pa din ang laman ng puso mo?
*Knock knock knock
Bigla akong nagising mula sa mga bagay na gumugulo sa isipan ko at napatingin ako sa pinto.
"nak, gising ka na ba? may bisita ka uy."
"Opo, ma. Bababa na po"
Dali- dali akong nag-ayos at bumaba.
Naayos na kaya niya yung problema niya sa New York?
Napangiti ako bigla, ito tlgang si Stephen oh.
He never fails to amuse me.
"Stephen!!" I call his outloud habang bumababa ako ng hagdan.
Hanggang sa...
"G-Gerald?"
Bigla na lng napawi ang mga ngiti sa labi ko nang makita siyang nakatayo sa harapan ko.
He kiss my cheek and said goodmorning as he handed me a bouquet of tulips.
"Ba-bakit ka nandito?"
He smile at me, "I told you want to win you back."
....teden
