Dur dedim sana ;
- Bir adım dahi atarsan inan bana yapacaklarımdan ben bile korkuyorum,bu şehir bizi kavuşturmaz belki ama inan bana yanışımıza her saniye kordan alevlerle şahit olurlar Maya !
-Ben tek senin ecelin olmam, seninle beraber Günahl...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Bir şehir düşünün yanıyordu ve beraberinde yakıyordu.. etrafta dolaşan soğuk hava artık bana etki etmiyor gibiydi. Az önce donacak kadar üşüyen bedenim şuan tam aksine yanıyordu. Biraz öfkeyle. Biraz kinle. Biraz intikamla. Birazdan fazlası bir Adam'ın düşüncesiyle..
Etrafımı tarar şekilde dolanışıma bir son veremeyen ben, önüme gelen her basamağı çifter çifter çıkıyor şehrin en yüksek binasına ulaşmaya çalışıyordum. Bunu neden yaptığım hakkında ise en ufak bir fikrim yoktu. İç güdülerim ne fısıldarsa o yöne doğru savruluyordum. Basamaklar bittiğinde bomboş olan bu yerin girişe nazaran çok daha küçük olduğunu fark ettim.
Kimin umurundaydı nerde olduğum ne yaptığım esas sorun ne yapacağım ve geldiğimden beri bunca yıl geçmişken bile " Niçin anıların hala bulanık olmadığıydı ? "
Karşımdaki yıkık duvara tutunarak ilerlediğimde ayağımdaki hantal botlarla en yüksek uca ulaşmıştım anlık denge kaybımla aşağı düşüp gebermem zor bir son değildi .Güldüm. Soğuk hava tenimi yalarken sessizliğe bürünmüş sokakta tüm insanları izliyordum usulca. Hedefim belliyken bile bu aptalları izlemekten kendimi alı koyamıyor ,tüm yüzleri hafızama kazıyordum. Olası bir hatalarında nasıl hayatlarına son vereceğimi hesaba katarsak onlara kısacık yaşama şansı tanıyordum..
Kararmaya başlayan gece gibi siyahtım ben. Karanlığın en saf haliydim. Sonlandırdığım umutlarım, körüklediğim alevlerim vardı sadece. Anlamsız bekleyişlerde yoktu .Umutla beklediğim sonlarda. Yoktular çünkü yerini derin boşluklar almıştı. .
Ne değişirdi ki , her neresinden tutarsanız tutun gerçekliğin en karanlık haliydim ben. Kimsesiz ve kaybolmuş.
Yavaşça düşüncelerimden sıyrılıp kendime geldiğimde neredeyse tüm vücudumu hissetmiyordum. Bunun nedeni sanırım hislerimin körelip yerini kan akıtmak isteyen ruhum sağlıyordu. Öyle öfke doluydum ki tüm bir şehre meydan okuyacak kadar. İkinci kez yenilmeyecektim. Kanınım son damlasına kadar yemin ediyorum ki tüm bu lanet şehri lime lime edecektim..
Hem de iki çift yeşil ala göz için...
***
Geldiğim merdivenlerden usulca aşağı inmeye başladım.
Bilerek bekletildiğimi hesaba katarsak onlara tanımış olduğum süreyi sonlandırmıştım. Eğer beklediğin sana gelmiyorsa sen ona adımla..
Karıştığım kalabalığa usulca göz gezdirdim. Süre gelen bir sessizlik içindeydim sanki . Hiçbir şeyi duymuyor hissetmiyordum. Silkelenmem lazımdı ve yapmam gerekeni biliyorken harekete geçmem. Yine de kendimde tüm bunları yapacak dermanı bulamıyordum.
Zack ve adamları beni es geçiyorlarsa onları tam buraya ayaklarımın dibine getirecektim tıpkı Gölgeyi getireceğim gerçeği gibi.
Sırtımı yasladığım duvardan bedenimi doğrultup, tam sokağın ortasına doğru ilerlediğim esnada yanımdan geçen vampir olduğuna emin olduğum adamın yakasından tutarak hızlıca yüzümün dibine kadar çekerek;
