Dur dedim sana ;
- Bir adım dahi atarsan inan bana yapacaklarımdan ben bile korkuyorum,bu şehir bizi kavuşturmaz belki ama inan bana yanışımıza her saniye kordan alevlerle şahit olurlar Maya !
-Ben tek senin ecelin olmam, seninle beraber Günahl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık sıkılmaya başladığımı düşündüğüm bir anda gözlerimi açtım, bir süredir hatta dün yaşanan olaylardan beridir düşünüyordum, artık kendime çeki düzen vermem hedeflerimi gerçekleştirmek ve kız kardeşimi bulmak için harekete geçmeliydim. Biliyordum ölmemişti, yaşıyordu, hatta ölemezdi ölecekse bile benimle ölecekti buna izin vermeyecektim.
Düşüncelerimin çıkmazında oflayarak doğruldum. Aynı kasfete uyanmak beni bu genç yaşımda yoruyordu.
Babam daha ben 17 yaşımdayken vefat etmişti. Babam mı demiştim o da tamamen yalanmış öz babam değildiğim yüzümü avuç içlerinde saklayan adam bir yabancıymış meğer bana. Bense bunu babam vefat ettikten sonra Gray kapımıza gelip beni almak istediğinde kulak misafiri olarak duymuştum.
Öz babam benden habersiz halde hayatına devam ederken ben her şeye rağmen mesut şekilde hiçbir şeye özlem duymadan yaşıyordum. Fakat babam vefat ettikten sonra işler yolunda gitmemeye kazancımız bizim eksiklerimizi karşılamamaya başlamıştı.
Annem büyük bir bunalım içine düşmüş ağzına içki sürmeyen kadın alkolik olarak yaşamaya başlamıştı. Tüm çabalarımıza rağmen bu bataktan çıkmayı ret edip bize direniyordu. En çokta bana. Ona her yaklaşmak istediğimde beni geri itip her şeyin sorumlusu olduğumu haykırıp duruyordu.Oysa ben ne yapmıştım fikrim dahi yoktu.
Hep alkol kafasına veriyor bir anlam yüklememeye çalışıyordum. Oysa üzülüyordum da , kız kardeşime iyi davranan annem bana düşman kesilmiş varlığımı istemez hale gelmişti.
Yine günlerden bir gün dışarıdan eve geldiğimde salondan gelen seslere kulak kesildim. Tanımadığım bir adamın salonun köşesinde oturup anneme hesap sorduğunu'"Neden benden kızımı sakladın bağrışlarını duyuyordum "
Annemse ağlayarak kızını da senide istemiyorum bunca sene mutluluğum senin kızını Jonathan öğrendiği için maf oldu diye bağırıyordu.Senin kızın olmasaydı sevdiğim adam hayatta olacaktı.
Maya'da sende benim lanetimsiniz istemiyorum sizi al kızını da defol git diye haykırdığından duvar dibine çökmüş şok geçiriyordum .Bana benziyordu bakışlarının keskinliği yüzünün duruş ifadesi, dudak yapısı her şeyiyle benim gibiydi.
Beni ilk kez gördüğüm adamın insafına bırakarak kovan öz annem i affetmemek üzere, evim dediğim yeri terk etmiştim. Ne kadar inkar etmeye çalışsam da ben o gün o evde ilk kez ölmüştüm.
Bir suçum yokken beni kovmuştu, ve her şeyden değerli olan kız kardeşime bakamamıştı tüm bu olanların sonucu Mia'nın kaçırılmasına şahit olmuştuk. Sonrası gelen haberlerde Mia'nın işkence gördüğü, zincirlere bağlanmış güzel yüzünün, pamuk teninin kan içinde yıkandığı videolarla histerik krizler geçirmiş ,kardeşimi bulmak için günlerce aylarca girmediğim delik kalmayacak halde dolaşmıştım.
