Dur dedim sana ;
- Bir adım dahi atarsan inan bana yapacaklarımdan ben bile korkuyorum,bu şehir bizi kavuşturmaz belki ama inan bana yanışımıza her saniye kordan alevlerle şahit olurlar Maya !
-Ben tek senin ecelin olmam, seninle beraber Günahl...
" O birden fazla alanda tam bir oyuncuydu. Ama bu defa onu bekleyen çok sıkı bir oyundu...."
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Hiç bir şey beklediğim gibi gitmiyordu.Saatler dakikalara kafa tutmuş bilinmez şekilde ilerlerken oturduğum koltuktan bir hışımla kalktım. Hangi koltukta mıydım hala bu baş belasının olduğu odada ki bedenime küçük gelen koltuğa, sığmaya çalışmış bu aptal kızın sayıklamalarını sindirmeye çalışıyordum. Bu esnada ise kimseye tahammülüm olmadığından, büyüklerde dahil herkesi kapı dışarı etmiş kimsenin ağzını açmasına fırsat sunmamıştım. Ben ne diyorsam işler bu şekilde yürüyecekti. Oyun kurucu da, oyuncu da bizzat benden başkası değildi bu şehirde...
Şifacının doğanın yardımıyla hazırladığı karışımlar sayesinde derin uykuya dalmıştı. Zaten kendiliğinden uyanabilmesi de ancak tanrının bir mucizesi olabilirdi.
Acısını birazcık da olsa hissetmiyordum buda bu aptal kızın şuan rahat bir uykuda olduğunun kanıtıydı. Nasıl mı anlıyordum tüm bunları ,ben bir Liderdim bize bahşedilen bu güç her bireyde farklı şekilde ortaya çıkıyor bireylerin öz gücüyle, hepimiz ilk bakışta sadece kurt gibi gözüksek de işler o şekilde ilerlemiyordu.
Hepimizin farklı güçleri kurt özelliklerimizle birleşmiş haldeydi. Liderler ise bu türün en güçlüleri birden fazla gücü bedeninde hapis kılan varlıklardı. Bende bunların süre gelen en tehlikeli örnegiydim. Beni tehlikeli kılan en önemli etken ise Şeytanı yanımdı. Muhafızlara bile hükmeden tek lider olmamdı. Bu asırlardır mümkün olmamış bir özellikken bana bahşedilmişti. Tüm şehrin benden korkması ne liderligimden ne şeytanı bile ürküten yanımdandı,onlar benim azap veren acımasız bedenimden korkuyorlardı..
Düşüncelerimi bölen ise yatakta olan kıpırdanmaydı, bir an uyandığını düşünerek ellerimi iki yanına koyarak yüzüne eğildim ılık cansız nefesi yüzüme vuruyordu kaşları kabus gördüğünü belli ediyordu. Her yeri kaskatı kesilirken, sağlam olan elini koluma uzatıp tırnaklarını geçirmişti gafil avlanmayla inlemiştim. Lanet olası.
Ne görüyorsa gerçekten korktuğu belliydi. Rüyadan korkan birine nasıl yardım edilebilir ki? Aklıma mantıklı hiçbir çare gelmiyordu. Nefes alışverişleri zaten düzensizdi, ellerim istemsiz şekilde, dağınık ıslak saçlarına çıkardım "şşşt " deyip çenemi başına yasladım. O ara kasılan bedeni yavaşça gevşemiş yanağımda hissettiğim ıslaklıkla bakışımı yüzüne çevirmiştim.
Bir insan uykusunda ağlayabilir miydi ? Bu kadar derin yaraya rağmen ne görüyordu da, onu ağlatıyordu? Kimsin sen? Neden seni her gördüğümde farklı biri oluyorsun, bir an yaralı bir ceylanken ansızın gördüğüm en aptal cesur haline dönüşüyorsun? İstesem dakikasında her şeyi çözebilirdim lakin ben onun olaylar karşısında tavırlarına bakarak bazı şeyleri görmeyi neden istiyordum ? oyun mu istiyordu şeytanlıgım. Hay sikeyim böyle işi. Yerine koyamadığım çok olay vardı.
