İsimsiz
Bazen diyorum ki keşke,
Aslında bu kelimeyi bazen filan değil, neredeyse her gün kuruyorum.
Keşke bu kadar çok saf kalpli olmasaydım. Herkesi kendim gibi görerek olan olaylara iyi niyetle bakmasaydım. Aslında bir şey daha itiraf etmeliyim ki ben ,iyi niyetle bakmayı bırakın hiç bakılmaması gereken şeylere bile kendi penceremden iyi düşünceyle baktığım için şu an bu durumda, bitmiş haldeydim.
İnsan bazen çok olmasını istediği bir şeye doğru ilerlerken o yolda olmayan bir sürü sorun olmasına rağmen onları görmeyebiliyor. Görmek istemiyor. O isteğe o kadar çok bağlanmış o kadar çok istemiş ki gözü ondan başka hiçbir şeyi görmüyor.
Buna ne denir bilmiyorum ama ben bilinçli körlük diyebilirim. Aslında biliyorsun ama aklına bu gerçeği düşürmek dahi istemiyorsun. Tüm güzel duygularını ortaya koyduğun için belki, belki de çok emek verdiğin için... Belki, belki işte. Bir sürü sebep çıkabilir karşımıza.
Bu yüzden belki de, her şeyini ortaya koyabileceğin bir durumla karşı karşıya olduğun için, çok istediğin için o şeye sen ne kadar yakın olmak istersen o, o kadar uzağa gidiyor. İstediğine ulaşamıyorsun. Hayaller kuruyorsun, hedefine ulaştığında yaşayacağın sevinci düşününce bile o an dünyanın en mutlu kişileri arasına girebiliyorsun ama sanırım hayat bazen bize bu kadarını reva görüyor. Bazen demem aslında şu an benim için doğru değil. Genelde böyle. Hep böyle.
Bir şeyi ne kadar çok istersen o kadar olmaza gidiyor.
Artık çok istemekten vazgeçtim. Sadece belki diyorum. Olursa olur, olmazsa olmaz. Hayatın öğrettiği çoğu şeyden sadece biri de bu.
Çok isteme,
Bahtına ne çıkarsa.
...
-Özge 🌼
#ruhupapatya
YOU ARE READING
RUHU PAPATYA
Poetry"Şimdi kuraklık tuttu papatya bahçemi. Ölü papatyalar kadar güzel koksada, küle döndü ruhları." - Özge 💫
