Marco's Revenge (UNDER REVISION)

CHAPTER 51

MARCO'S POV

 Agad akong naalimpungatan ng may narinig akong nagpapalit palit ng kanta sa component at nang tignan ko ang kama ay wala na akong katabi. Hanggang sa tumigil ang paglipat lipat ng kanta at may kung ano kirot ang naramdaman ng puso ko. 

 Wise men say only fools rush in 

 But I can't help falling in love with you Shall I stay?

 Would it be a sin If I can't help falling in love with you? 

 Napapikit ako ng mga mata at hinayaang umagos ang mga tubig na namumuo rito. I can't help it is this my curse for taking revenge? Masyado pang maliit si Zeke para sa ganito masyado pang maaga ang lahat para sa mga ganito this is all my fault my fucking fault. This is all me. 

 Like a river flows surely to the sea 

 Darling so it goes 

 Some things are meant to be 

 Take my hand, take my whole life too

 For I can't help falling in love with you 

 Like a river flows surely to the sea 

 Darling so it goes 

 Some things are meant to be Take my hand, take my whole life too 

 For I can't help falling in love with you

 For I can't help falling in love with you 

 Wise men say only fools rush in 

 But I can't help falling in love with you Shall I stay?

 Would it be a sin If I can't help falling in love with you? 

 Naalala ko ang lahat, ang lahat lahat bago nangyari ang mga ito. She's beautiful wearing that white wedding gown the most beautiful woman that I had laid my eyes on. The woman who gave birth of my child.

 Like a river flows Surely to the sea Darling so it goes 

 Napabangon ako sa aking pagkakahiga at agad na nagtungo kung nasaan si Mirana. Limang buwan na naman ang nakalipas at nasuri siya ng kanyang doktor na siya ay nasa stage 6 na sa ngayon. Gayon nalang ang aking pagdadalamhati habang tinititigan ko siyang nakaupo sa kanyang paboritong upuan habang nakatanaw sa kawalan. 

 Masyado naring naging malayo ang kanyang pangangatawan noon sa ngayon. 

Hirap na siya sa pagkilala ng tao na pati ang kanyang kambal ay sinisigawan niya ng kung ano ano na di rin namin maintindihan hirap din siyang humagilap ng mga salita na naaayon sa pag-uusap. 

 Hirap na din siyang makaalala kung nakakain na ba siya o nakapagbawas at higit sa lahat nakapagpa-iyak sa akin ay nang makita niya ang aming anak na si Zeke.

 Niyakap niya ito at hinalik halikan ang kanyang pisngi at maluha luhang kinakausap niya ito. Malaki na si Zeke ngunit takang taka ako at kilalang kilala niya pa ito ganun narin ang saya ng kanyang anak kahit na may kalungkutan sa kanyang mga mata. 

 Alam kong nahihirapan din si Zeke sa lahat at ganun nalang rin ang papasalamat ko kay Marina dahil hindi niya itinuring na iba ang kanilang anak bagkus itinuring nila Adam na anak narin nila ito. Lumaking may magandang asal ang kanilang anak at matalinong estudyante sa kanilang paaralan. 

 Ganun nalang din ang pasasalamat niya sa Maykapal dahil kahit na nagkulang sila ni Mirana kay Zeke ay hindi lumayo ang loob nito sa kanila. 

 Some things are meant to be Take my hand, take my whole life too

 For I can't help falling in love with you

 Nagulat nalang akong nakatingin na pala siya sa akin. Kinaway niya ang kanyang kamay na sinasabing lumapit ako sa kanya. 

 Like a river flows surely to the sea 

 Darling so it goes Some things are meant to be 

 "Mirana," tawag ko sa kanya na agad niya naman akong nginitian ng kay tamis.

 "Marco yakapin mo ako," utos niya na agad ko namang sinunod.

 "How's your day Marco? Pagod ka ba sa trabaho?" she asked as she kiss my cheeks. 

 "Okay lang naman," ilang beses naring ganito ang conversation namin dahil akala niya ay galing na naman ako sa trabaho. 

 "Baliktad na naman ang damit mo baby."

 "Ha? hindi naman ah ikaw pinagloloko mo na naman ako," hampas niya ng kamay sa aking braso.

"Take a shower now baby kasi kakain ka pa. Our daily routine okay?" saad ko sa kanya na agad niyang tinanguan at agad naman siyang tumayo at tumungo sa aming kwarto.

 Agad naman akong pumunta sa kusina at naghanda na ng aming kakainin. Paulit ulit lang lahat ng aming routine para kahit papaano ay maalala mismo ng katawan ni Mirana kung ano ang susunod niyang gagawin.

 At nung isang araw ay hindi ko sinasadyang napagtaasan ko siyang ng aking boses sa kadahilanang ayaw niyang suotin ang kanyang diaper, alam kong mahirap ito para sa kanya ngunit kailangan niya ito hindi niya na kasi alam kung saan iihi at kung minsan ay nagbabawas na siya sa sala o sa kusina sa sahig.

 Kaya biglang gulat ko namang nasaksihan siya sa aming kwarto na tila hirap na hirap na suotin ang diaper, kumirot ang aking puso at di ko mapigilang di mapaiyak sa nasasaksihan ko.

 Nung mga nakalipas na buwan ay inatake din ng pagsasakit ang kanyang puso kaya ngayon ay halos doble ang pag-iingat ko sa kanya ngunit kahit na anong ingat mo sa taong mahal mo ay kung ang taas na ang magdedesisyon ay wala ka na talagang magagawa kahit na kung ano o sino ka man, kahit anong rami ng iyong salapi, kahit na kilalang kilala ka sa buong mundo at kahit anong yaman mo ay walang wala kapag ang sa itaas ang magdedesisyon. 

 Alam kong hopeless case na ang sitwasyon ni Mirana at Alzheimer's disease has no cure at lalo pa kung may komplikasyon pang kasama ito I just want to prolong her life. 

She is only the reason why I am breathing right now, why I am living right now, why I am still fighting right now that's how I love her.

 Agad kong tinignan ang laman ng ref at napagdesisyonan kong lutuin ang gusto niya. 

 I'll cook her favorite pancake with whipped cream on top together with a fresh orange juice the way how she likes it. 

 Kumuha na ako ng plato at nagsimulang ayusin ang aming hapag kainan dahil ilang minuto nalang din ay bababa na siya iyon na kasi ang nakagawian namin.

 Bigla kong nabitawan ang hawak hawak kong plato dahilan upang mabasag ito. 

Nagkukumahog akong umakyat ng hagdan patungo sa aming kwarto may narinig kasi akong malakas na kalabog.

 Agad kong ipinihit ang doorknob at nagulantang ako sa aking nasaksihan.