His Story To Tell (R-18)

HSTT - 15

I was surprised to see Kuya Luke alone here. Where is Ryoga?

"Rej." Tawag nito sa akin. Hindi ko siya pinansin at tuloy tuloy lamang ako sa may kama. I started to arrange the pillows at tinupi ko ang kumot.

"Rej." Tawag ulit ni Kuya Luke pero wala akong balak na kausapin siya. Rej niya mukha niya.

Nagulat ako nang bigla niyang hilahin ang kamay ko at iniharap niya ako sakaniya. He hugs me and he is hugging me so tight.

"Rej, I miss you. We miss you." Bulong niya sa may tenga ko habang yakap yakap niya ako.

Bumagsak na ang mga luha sa mata ko dahil sa sinabi niyang 'yon.

"B-bitawan mo 'ko." I whispered dahil parang wala akong lakas na sigawan pa siya.

"Rej, hindi ka namin pinabayaan. May mga bagay ka lang na hindi naiintindihan at hindi mo alam. At 'yun ang pagkaka mali namin. Hindi namin pina alam sa'yo ang lahat."

Anong sinasabi niya? Ngayon pa ba? Kung kailan nangyari na ang lahat?!

"Mahal ka namin lalong lalo na ang Kuya mo. You don't know what he has been through."

I pushed him with all of my energy at buti naman ay nag tagumpay ako. His eyes are red and I know na nag pipigil lang siyang bumagsak ang mga luha nito.

"I don't know what he has been through? E kayo ba? A-alam niyo ba kung anong pinag daanan ko ha?! May alam ba kayo?!" Sigaw ko sakaniya. Hindi naman ito sumagot at naka titig lamang siya sa akin.

"K-Kuya Luke, wala kayo sa impyernong lugar na 'yon noong mga panahong pinag samantalahan niya ako. Noong mga panahong ipinag pilitan niya ang sarili niya sa akin at sinaktan ako. W-wala kayo." I said and I burst out my tears. "At wala rin k-kayo noong mga panahong kailangan ko kayo. W-wala ni isa sainyo."

"Rej, I'm sorry." He said at tumulo na sa mga mata nito ang luhang kanina niya pa pinipigilan.

Noon umiiyak lang siya sa harapan ko dahil sa kapatid niya. Ngayon umiiyak siya sa harapan ko dahil sa akin. Dahil sa nagawa nila.

"Umalis ka na lang Kuya. Ayokong may makita ni isa sa inyo ni Kuya Raine. Tama nang si Ryoga ang mag hapon kong nakikita. Huwag niyo nang dagdagan pa ang pag hihirap ko ngayon sa kamay ng kaibigan niyo."

"Rej, p-please."

"Just fucking get out!" Sigaw ko.

Umupo ako sa may kama at tinalikuran ko siya. I let myself to cry. Mas lalo naman akong na iyak nang tuluyan na siyang lumabas ng kwarto at iniwan akong mag isa rito.

Kinuha ko ang isang unan at yinakap ko ito. I lay down on the bed and I cried myself. I heard the door opens and I know it's him. Naramdaman ko na lamang ang mga bisig niya na naka yakap sa akin.

"I'm sorry baby. I'm really sorry." Pa ulit ulit na bulong niya at pinag hahalikan nito ang ulo ko.

"If your sorry can only remove all the pain and all the bad memories that we had, I'll gladly accept it to wash them off. But no. Dahil sa bawat pag hingi niyo ng tawad sa akin, mas na aalala ko lang ang lahat."

Inalis ko ang pagkaka yakap niya sa akin at lumabas ako ng kwarto. Iniwan ko siyang mag isa roon at dumiretso ako sa may garden.

Kailangan ko na talagang maka alis dito. Dahil hindi ko na kakayanin pa kung mag tatagal pa akong kasama siya.

🖤🖤🖤

As usual dalawa lang nanaman kami ni Kuya Ryoga. He is driving now dahil ngayon na ang balik ko sa school. Excited na tuloy ako! I texted Leinah na babalik na me at sobrang excited niya rin.