5.Bölüm : Kırmızı Bölge.

312K 17.5K 32.8K
                                    

Selam canımın içleri^^^

Yukarıdaki müziği açalım ve öyle okuyalım bölümümüzü :') İlk 5 bölüm içindeki en uzun bölüm oldu bu, çok daha uzunları gelecek. 

Sadece 4 bölümle 102 bin okunmaya ulaşmışız bu çok ama çok mutlu etti beni, yarınki fuardan dolayı şu an bölüm yazma planım olmamasına rağmen bu mutlulukla oturdum bölüm yazdım <3 

İyi okumalar dilerim, bölüm sonunda görüşürüz^^


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


5.Bölüm : Kırmızı Bölge.
*Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler.*


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


(Eylül'ün Anlatımıyla)

Gözlerimi açtığımda günler sonra ilk kez bölük pörçük olmayan bir uykudan uyanmanın verdiği rahatlamışlıkla gözlerimi pencereme doğru çevirdim. Gözlerim camın önünde birikmiş kar yığıntısına daldığında dün gece yaşadıklarım bir bir kafamın içinde dönmeye başladı. Yine bir kabustan sıçrayarak uyanışım, Merih'i kapımda buluşum ve bana ben uyurken odamda kalmayı teklif edişi. Öyle yorgun ve öyle çaresizdim ki bu teklifine hayır diyememiştim. Üstelik bu çocuğun bana verdiği garip bir güven vardı. Gözlerim düşünceli bir ifadeyle odamda dolaşırken Merih'in odamdan gitmiş olduğunu fark ettim. Saat 07.36'ydı, acaba ne zaman gitmişti? Daha da önemlisi ben kabus görüp uyandığımda bahçede oturmuş odamı mı izliyordu? Tüm bu düşüncelerden sıyrılıp yatağımdan kalktım ve tuvalete girdim. Yüzümü yıkayıp aynada kendime baktığımda gözaltlarımın şiştiğini gördüm, çok yorgun ve halsiz görünüyordum. Çok yorgun ve halsiz hissediyordum... Sanki vücudumdaki bütün enerjiyi günlerdir gördüğüm onlarca kabusa harcamıştım. Geceleri çırpınarak uyuyordum, gündüzleri ise uyanık bir halde dinlenmeye çalışıyordum. Son bir hafta beni o kadar çok yıpratmıştı ki dün gece biraz olsun bana iyi gelmişti.

"Günaydın!" Odamdan çıktığım an Asya'nın sessiz ama neşeli karşılamasını duydum. Ona halsizce gülümsedim ve birlikte asansöre yöneldik. Benim durumumu kötüye gittikçe onun durumu iyiye gidiyordu.

Kar Küresi (İki Kitap)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin