ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR!
Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle.
İnstagram: https://www...
Kısa sürede böyle oy görmek beni çok ama çok mutlu etti ♥ Bu yüzden hepinize çok çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız ♥
Ufak bir kötü haberim var :/ Vizeler başladı ve çok fazla dersim olduğu için yazı yazmaya vaktim olmadı. Ders çalışmak zorundayım ve vakit ayırıp düzgün yedekleme yapamadım :( Bu yüzden sonra ki bölüm bir hafta falan gecikebilir anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim ♥
O ZAMAN OY 360 YORUM 380 OLSUN BANA DA MORAL OLSUN ^^ :D
İTHAF: @01fatma06 ♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beren'in Anlatımı
Ocak ayına girdiğimize inanmak güçtü, şu iki ay o kadar çabuk geçmişti ki sanki gözümü kapatıp açmıştım. Yılbaşı gecesi ise çok sakin geçmişti, Demir ile bu sene evde baş başa kalarak geçirmiştik yeni yılı. Tabii Asya ve Ömer de güzel bir parti organizasyonu yapmışlardı, bizim gelmemiz için ne kadar yalvarıp dursalar da Demir kabul etmemişti.
Evde baş başa yeni yıla girmek, onca insanla girmekten daha cazip geliyordu kulağa bu yüzden ben de pek parti taraftarı değildim. Sonuç olarak sıcacık evde pijamalarımızla güzel sohbet ve yemeklerle girmiştik.
O güzel günleri hatırlayıp işe iyice motive olmak istiyordum ama bunu başaramıyordum. Canım başka şeyler yapmak istiyordu, evde durmak istemeyen ve alarmdan önce kalkıp hazırlanan ben artık işe zor bir şekilde gelmeye başlamıştım.
Sıkıntıyla oflayarak ayağa kalktım ve beni umursamadan işini yapan Demir'e boş boş bakıp odadan çıktım. Ortam çok sessizdi ve herkes işine son derece yoğunlaşmıştı.
Kahve makinesine gitmeden önce Dilek'in masasına gittim, "Şş, kahve ister misin?" diye sordum.
"Elbette." dedi dağınık saçlarını açarak özgürlüğe kavuşturdu, "Şu kış aylarını hiç sevmiyorum, hava erken kararıyor, yağmur desen gırla. Hemen yaz gelse keşke."
Kahve makinesinin önünde durup hazırlamaya başladığımda, "Ben kışı severim, ama şu aralar her şeyden sıkılmış durumdayım. İşe bile gelmek istemiyorum."
"Tatlım, onu ben de istemiyorum. Normale dönüyorsun, iş seven insan mı olur yahu? Ha şöyle kendine gel."
Gözlerimi devirip hazır olan fincana kahveleri döktüm, kahvenin kokusu burnuma gelince yüzümü ekşittim, "Of ne fena koktu böyle." derken kaşlarım çatılmıştı.
Dilek kahveye yaklaşıp kokladı, "Yok canım normal." dedi ve onun için hazırladığım kahveyi alarak yerine gitti.
Ben de kahvemi alıp odaya girdiğimde Demir geriye yaslanmış camdan dışarıya bakıyordu. Yağan yağmuru izliyordu, beni fark edince gülümsemesi yayıldı.
