ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR!
Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle.
İnstagram: https://www...
Bölümü dünden beri atmak istiyorum ama bazılarınız bölümü göremiyor, bazılarına bildirim gelmiyor. Niye böyle oldu anlamadım, umarım şuan attığım bölümün bildirimi gelir ♥❤🌙
İthaf : beyzayiğit386 ♥ Çok özür dilerim sürekli bildirim kurbanı oldun umarım bu son olur ♥♥
Hadi 235 oy ve 265 yorum yapalım :D ♥
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Beren'in Anlatımı
Nikaha ve düğün aynı gün olacaktı yani sadece yirmi günüm vardı. En erken o zamana tarih bulmuştuk koca yirmi gün gözüme o kadar kısa gözüküyordu ki her şeyi nasıl halledeceği mi bile bilmiyordum.
Önce düğün salonu bulmamız lazımdı, tabii bu iş ile Demir ilgileniyordu. Çok büyük bir salona gerek olmadığını söyledim, çünkü fazla kalabalık olmayacaktı, şirket çalışanları bizim taraf ve Demir'in benim asla tanışma fırsatı bulamadığım gizli arkadaşları.
Gelecek davetliler ve can sıkıcı geriye kalan her şey Demir üstlenmeyi kabul etmişti. Çünkü düğünü erkene çekmek ve hızlandırmak onun fikri olduğu için bedelini de bu şekilde ödemeliydi.
Benim ise yapmam gerekenler işin en eğlenceli kısmıydı, yatak odası ve salonu baştan yaratmak. Bu yüzden bir çok katalog almıştım, modellere bu şekilde karar verecektim. En önemli şey ise gelinliğim idi, aklımda henüz beliren bir model yoktu, ama bir an önce modelleri gözden geçirmem gerekiyordu.
Akşam yemeğini dışarıda yerken, Demir zannettiğimden daha da keyifli gözüküyordu. Sürekli gülen yüzü ve heyecanlı hali her şeyine yansıyordu.
"Diyorum ki ben yarın yemek kursuna yazılayım, baksana her akşam sonumuz dışarıdan yemek olacak."
Demir bana bakıp alttan alttan güldü, "Yemeklerin o kadar da kötü değil, kendine haksızlık ediyorsun."
Önümde ki sudan bir yudum aldığımda Demir hala gülüyordu.
"Kes şunu." diye uyarıp kaşlarımı çattım. "Göreceksin bir hafta sonra harika yemekler yapacağım."
"İstersen yemek yapması için bir çalışan alabiliriz, biz evde olmadığımız zamanlar evi toplar ve bize yardım eder. Asya'nın eski çalışanını geri çağırmamı ister misin?"
Reddedercesine başımı iki yana salladım. "Hayır. Ben evi toplayıp yemek yapabilirim. Bu o kadar da zor değil." derken bu söylediğime inanmam birkaç saniyemi almıştı.
Sonum resmen ev hanımlığına doğru kayıyordu, karnıma giren krampların sebebi heyecandı. Midemde kelebek yerine arı uçuyordu sanki, diken diken şeyler mideme batıyor beni delirtiyordu.
