Hissiz || Texting

H/43

Selamlar.

Bugün hatta bir kaç saat önce bir karar aldım.

Hissiz benim için çok önemli bir kitap. Çünkü baş karakteri Kuzey bir CIPA hatası. Bu hastalık bildiğiniz üzere dünyada çok az rastlanan bir durum. Bir kaç yıl önce benim tanıdığım birinin bu hastalığa sahip olduğunu öğrendim.

Onun ki sadece kol ve bacak bölgelerinde nüks eden bir hastalıktı. Çocukluğundan beri olan bu hastalığı çok sonra fark etmiştiler. Ayağını kırmıştı fakat fark edememişti. Bir kaç gün sonra ayağı feci bir şekilde morarıp şiştiğinde ve yürürken istemsizce topallamaya başladığında hastaneye giderek kırığını ve hastalığını öğrenmişti.

Bu hastalık, bu isim benim hayatıma böyle girmişti. Arkadaşım ise kırığı fark etmediğinden ayağını kaybedecek duruma gelmişti. Ameliyat oldu. Ayağı kurtuldu ama benim kafamda bu hastalık dönüp durmaya devam etti. Şimdi ise o arkadaşım başka bir şehirde fazla görüşemiyoruz.

Yaşadığım bu olayın ardından bu hastalığı çok fazla araştırmıştım. Sadece internet üzerindende değil. Ve yeterli bilgiye ulaştığımda bu hastalık ile ilgili bir kitap yazma isteği kabarmıştı içimde.

Çok fazla kurgu yaptım kafamda. En az 10-15 tane kitap oluşturdum bu hastalıkla ilgili ama hiç birini yazmadım.

Hissize başladığım, yazdığım ilk bölümü hatırlıyorum. Bir gece durup dururken başladım bu kitaba. Hiç bir şeyi planlamadan. Ve şimdi geldiğimiz nokta 43. bölüm. Ve büyük bir kitle.

Bu açıklamayı neden yaptığıma gelirsek kitap 50. bölümde final verecek. Ve bunun nedenini size bölümlerle aktaracağım.

Bölümler ilerleyip 50'ye yaklaşırken bazı okurlardan 'bu böyle olmazki. Bu hastalık böyle değil ki' tepkileri alacağımı biliyorum. Ama yoğun araştırmalarıma güvendiğimi bilin.

Şimdi daha fazla uzatmadan sizi bölüme aktarıyorum.

Keyifli okumalar.

...

Gözlerimi alarmın sesiyle kırpıştırarak açtım. Elimle yatağı karıştırarak telefonumu buldum ve alarmı kapadım.

Keşke peşi sıra gözlerimi de kapatabilseydim. Ama bugün Kuzey'in doğum günüydü ve benim aklımda ki her şeyi yapabilmem için kalkmam gerekliydi.

Ve Kuzey uykumdan daha önemliydi.

Yavaşça yatakta oturur pozisyona geçtim. Uyandıktan sonra yataktan her kalkışımda başım dönerdi. Bu yüzden oldukça yavaş kalkardım. Nedeninin ne olduğunu bilmiyordum ancak gözlerim kararıyordu ve başım dönecek gibi oluyordu. Bu riskin geçtiğini hissettiğimde yataktan tamamıyla kalktım. Odamdan çıkıp banyoya gittim. Yüzüme biraz su vurup uykumun açılmasını bekledim. Ardından hızla mutfağa gidip ısıtıcıya su koydum.

Babam dün sabah gitmişti.

Ve ben bu gün yalnız kahvaltı edecektim.

Mutfaktan odama geri gidip telefonumu aldım. Kuzey henüz uyanmamıştı. Biliyordum çünkü uyanır uyanmaz ilk bana yazardı.

Bu gün yapacağım bir sürü şey vardı. Önce çıkıp dün seçtiğim 3-4 hediyenin elemelerini yapacak ve bir tanesini alacaktım. Ardından Kamil ve Ece ile buluşup dün siparişini verdiğim pastayı alacaktık. Ve alacağımız bir kaç şeyin ardından eve geçip hazırlıklara başlayacaktık.

Kuzey'e ise hasta olduğum gerekçesi ile dışarı çıkamayacağımı belirtecektim. Böylece onu eve çağıracaktım. Geldiğinde ise bam! Sürprizimizi yapacaktık.