Πιάσε με αν μπορείς

9. Στόχος

Η Αλκμήνη θύμωσε. Μα γιατί το έκανε αυτό; Δεν της είχε πει ποτέ ότι θα ήθελε να μείνει μόνη της μαζί του, ίσα ίσα μόνο αμηχανία θα μπορούσε να της προκαλέσει μία τέτοια κατάσταση. Έπιασε το κινητό της, χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει. Στην τελική δεν είχε γίνει τίποτα, δεν καταλάβαινε γιατί έπρεπε να υπάρχει αυτή η έντονη αμηχανία κάθε φορά μεταξύ τους.

Ο Άρης προχώρησε προς τον καναπέ με χαλαρά βήματα και κάθισε στην θέση της Βανέσας. Η Αλκμήνη του έριξε μια βιαστική ματιά για να υπολογίσει την απόσταση μεταξύ τους και κόλλησε και πάλι το βλέμμα της στην οθόνη του κινητού της.
Ο χώρος γύρω της γέμισε με μια μυρωδιά καθαριότητας και ένα αντρικό άρωμα που ερχόταν από αυτόν. Γιατί έπρεπε να μυρίζει και ωραία;

Ο Άρης έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του από την κωλότσεπη του και πήρε ένα ανάμεσα στα χείλη του. Πριν το ανάψει έτεινε το πακέτο προς την Αλκμήνη, τοποθετώντας το στο οπτικό της πεδίο.

Η κοπέλα το κοίταξε και χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της σε αυτόν έγνεψε αρνητικά. Αμέσως μετά το χέρι του εξαφανίστηκε και τον άκουσε να ανάβει το τσιγάρο του.

<<Τι κάνεις Αλκμήνη;>>είπε καθώς φυσούσε τον καπνό προς το μέρος της.

<<Όλα καλά.>>

Τι στο καλό; Ο Άρης πέρασε τα δάχτυλά του στο πιγούνι της και ανάγκασε το βλέμμα της να συναντήσει το μπλε δικό του. <<Δεν είναι ευγενικό να μην κοιτάζουμε τον άλλον όταν μας μιλάει>>της είπε σαν να μάλωνε παιδάκι.

Γιατί ήταν τόσο κοντά της; Γιατί την άγγιζε; Η Αλκμήνη πήρε μια κοφτή ανάσα, το χέρι του μετακινήθηκε στο μάγουλό της και την χάιδεψε απαλά. Της χάρισε ένα στραβό χαμόγελο και το απομάκρυνε, αφήνοντας το δέρμα της καυτό στο πέρασμά του. Ήταν πανέμορφος, τόσο που σου έκοβε την ανάσα.

<<Πως περάσατε χθες;>>την ρώτησε και τράβηξε μια δυνατή τζούρα χωρίς να χάσει την οπτική επαφή τους.

<<Πολύ ωραία. Εσείς;>>ξαφνικά ο τόνος της άλλαξε, έγινε πιο αυστηρός, σαν να βρήκε και πάλι την αυτοσυγκράτηση της.

<<Καλά και εμείς. Τυχεροί αυτοί που σας συνόδευσαν.>>

Η Αλκμήνη τον κοίταξε και ύψωσε τα φρύδια της.<<Δεν χρειαζόμαστε συνοδεία για να περάσουμε καλά. Ήμασταν μια χαρά και μόνες μας.>>του απάντησε σχεδόν θιγμένη.

Ο Άρης χαμογέλασε. Την πήρε εύκολα την πληροφορία του. <<Με εμένα πάντως θα περνούσες καλύτερα από ότι μόνη σου.>>είπε με τη σιγουριά να ξεχειλίζει στη φωνή του.