His Story To Tell (R-18)

HSTT - 10

Some memories are now coming inside my mind at unti unting namumuo nanaman ang takot sa dibdib ko. Kaparehas nang takot na naramdaman ko noon, noong mga panahong pinag samantalahan niya ako at pinag sawaan.

"Kuya Ryoga! Don't! Please, stop it!"  I heard my eighteen years old self shouting on my mind when he was raping me.

Nagpa ulit ulit ito sa isip ko at para akong mababaliw dahil sa alaalang 'yon. My tears started to fall because of that voice. I was so hopeless and he was so reckless that time to the point that he didn't listen to me at sariling kagustuhan niya lamang ang iniisip niya. Tumigil siya sa ginagawa niya nang marinig niya na ang mga hikbi ko.

He looked into my eyes and I'm just staring at him too while my tears are flowing down on my cheeks. Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang mga kamay niy at hinalikan niya ako sa noo ko. Tumayo siya mula sa pagkaka dagan sa akin at napa sabunot ito sa buhok niya.

"Tanggapin mo na kung anong ginawa ko sa'yo noon. Kung anong nangyari sa ating dalawa. Because I'm telling you, Rej. Wala ka na talagang kawala sa akin."

Seryosong sabi niya at pabagsak niyang sinara ang pinto nang lumabas siya. Napa upo ako sa may kama at panay pa rin ang iyak ko.

Gusto ko nalang talagang maka wala rito. Ayoko na talaga rito. Dahil habang kasama ko siya, mas lalo lang akong nahihirapan. Mas lalo lang akong nasasaktan. And it's all because of him.

He causes me pain, and I don't understand kung bakit kailangan niya pang ipag siksikan at ipilit ang sarili niya sa akin.

Buong araw hanggang gabi akong nag stay sa kwarto. Hindi ako lumabas at hinatiran lang ako ng pagkain ni Manang Aryan. Wala na akong ginawa kung hindi ang matulog, manood ng TV at tumunganga sa may bintana. Pa ulit ulit nalang at inip na inip na ako.

I asked Manang if my brother is still here but she said umalis din daw ito agad kahapon. Iniisip ko tuloy kung matutulungan niya ba akong tumakas dito kapag nag sabi ako sakaniya.

Iniisip ko kung ako na ba ang papanigan niya if ever I asked for help o si Ryoga pa rin ang pipiliin niya?

Fuck! Why am I even asking that question to myself? Kung gusto niya talaga akong maka takas at mailayo kay Ryoga dapat the moment na nalaman ni Ryoga kung nasaan ako ay tinakas na niya ako. Bakit ko nga ba nakalimutan? Loyal nga pala ang mga mag kakaibigan na 'yun sa isa't isa at kayang kaya nila akong i ichipwera para sa isa't isa! Kaya nga hindi nila akong nagawang tulungan nang gawan ako nang masama nang demonyong kaibigan nila!

"Aaahhh! Nakaka inis!" Sigaw ko at pinag susuntok ko ang unan.

Palagay ko ay mababaliw na ako kapag tumagal pang naririto ako at kasama siya. Pero paano ako makakatakas?! Si Red lang naman ang alam kong makaka tulong sa akin! Siya lang talaga!

Pero alam na ba niyang nakuha na ako ng kapatid niya? It's been how many days na rin naman simula nang sabihan niya ako. Sana hinahanap niya na ako. Sana itakas niya ako sa animal na kapatid niya! Bwisit talaga! Nang gagalaiti ako sa inis!

I looked at the clock and it's 11:35 pm na nang gabi. Hindi ako maka tulog dahil puro tulog lang naman ang ginawa ko buong mag hapon. At hindi rin naman nagpa kita sa akin si Ryoga. I wonder where the fuck is he or kung anong ginagawa niya. But wait, why am I even thinking of that man?

Hays! What should I do tonight? Inip na inip na ako.

Lumabas ako ng kwarto at naisipan kong pumunta ng garden. Madilim na ang paligid lalo na sa labas. I lay down on the grass at pinag masdan ko ang mga bitwin na nasa langit. 

They are so beautiful as they shine above the dark sky. Somehow, it reminds me of him. Sinampal ko ang sarili ko dahil bakit siya nanaman ang iniisip ko. I'm damn mad at him and he is the most person I hate now!