Acı Sevda(Tutkun Serisi-2-)

7-ÇİÇEK KOKULU

Multimedya: Nisa Taştan ve Kerem Gündoğdu.

VOTE=EN AZ 200 OLMALI ..

YORUM DA = 100..

Keyifli okumalar dilerim..

¦~ÇİÇEK KOKULU~¦

Günçiçek

Uyanır uyanmaz hazırlanıp aşağı inmiştim ve herkesin telaşla koşturduğuna şahit olunca merakla nedenini anneme sorup öğrenmiştim. Benim minik Kerem'im meğer hastalanmıştı. Kerem, evimiz de çalışan Sanem teyze ve dayım Kaya'nın oğullarıydı. Bir kaç gün önce dayım Kerem'i de yanına alarak memlekete geri dönmüştü. Ve Kerem çok hassas bir çocuk olduğu için hemencecik hastalanabiliyordu. Bebekken havale geçirdiği için bu nedenle herkes onun üstüne daha bir titrer olmuştu. Zavallı Kerem daha beş yaşında hastalıklarla uğraşıyordu. Hastalandığını öğrenir öğrenmez hemen bizimkiler cümbür cemaat gitmeye karar vermişlerdi.

Ama ben ne yazık ki onlarla gidemeyecektim. Vize haftam yaklaşıyordu. Zaten Nisa'yı yanlarında götüremedikleri için evde kalıp ona bakmak bana düşmüştü. Aklım onlar da kalacaktı fakat gidemiyorum işte. Kerem için üzgün ve endişeliydim. Umarım kötü bir şey olmazdı miniğime. Kerem aklıma gelince gülümsedim. O çok tatlı bir çocuktu.

Simsiyah kıvırcık saçlara ve zeytin gibi kapkara gözlere sahipti. Ve bundan ötürü ona kara böceğim diye hitap ediyordum.

Ben evde kalınca doğal olarak bize göz kulak olması için Asaf'ta kalmak istedi. Yani bu koskoca evde bir ben, Nisa ve Asaf olacaktık. Beni bir heyecan basmadı desem yalan olurdu.. Zehra bile gidiyordu. Anlamadığım şekilde Zehra Kerem'e aşırı düşkündü. Ve hastalandığını duyunca çok üzüldü ve o da gitmek istedi. Zehra'yla hiç yıldızımız örtüşmese de bir konuda buluşabiliyorduk. İkimiz de çocukları seviyorduk.

"Günçiçek, biz gelene kadar göz kulak ol kızım Nisa'ya," dedi annem. Ona kafamı salladım. Benden onay aldıktan sonra Asaf'a döndü.

"Asaf anneciğim sana emanetler!"

"Sen merak etme annem ikisine de gözüm gibi bakarım ben!"dedi net bir sesle.

Ardından bizimle son kez vedalaşıp gittiler. Nisa'nın minik elini kavrayıp tuttum.

Asaf'ta diğer elinden tuttu. Asaf'la bir an gözlerimiz kesişince birbirimize uzunca bakakaldık. O yakınlaşmadan sonra ilk bakışmamızdı bu an. Bu bakışmayı sonlandıran Nisa oldu.

"Günçiçek abla Keyem iyi olacak mı?" diye üzgünce sordu. Bakışlarımı Asaf'tan çekerek ona indirdim.

Sarı saçlarında elimi gezdirip,

"Tâbii ki sarı böceğim sen hiç merak etme çabucak iyileşip geri dönecek,"dedim. Ona şefkatle gülümsedim. Kerem'i çok seviyordu. Kerem'de onu..

Gözlerinin içi parıldadı resmen.

"Onu çok özledim. Ne güzel oyunlar oynuyoyduk onunla."

"İyileşip geri dönsün yine oynarsınız," diye cevap verdim.

Ve ona sıcacık gülümsedim. Kafamı kaldırdığım vakit Asaf'ın bize çözemediğim bir ifadeyle baktığını gördüm.

"Hadi bakalım kahvaltı yapalım bu büyük kurt çok acıktı," diyerek Nisa'yı kucağına aldı. Nisa neşeyle kıkırdadı.

"Peki küçük kurtta büyük kurt kadar acıktı mı?" diye sordu Asaf. Nisa'yı yanağından sulu bir şekilde öptü.