ghosted. // taesana (completed)

24

star's pov

"i'm here, don't tell me hindi ka susulpot? sabagay multo ka naman."

ang tagal!

("can you please wait? i'm almost there.")

"fine!"

i ended the call at inintay na lang siya. ako lang mag-isa ang tao dito sa labas ng 3 PM, tapos ang dilim pa. bwisit! kaya ayokong may nalelate eh.

napalingon naman ako sa bumusina at itinutok pa ang ilaw ng kotse sa akin.

bwisit talaga 'tong lalaking 'to!

lumabas na siya at lumapit sa akin, "sorry, hiningi ko pa yung susi ng 3 PM kay dad." ngumiti siya at binuksan na ang restaurant pati na rin yung mga ilaw.

pumasok naman din ako at napatingin kaagad sa freedom wall ng restaurant at napansing andun pa yung sinulat ko tungkol kay taehyung kaya nagmadali akong alisin ito.

"ano yan?"

"wala."

tumawa siya, "akin na kamay mo, nakita kong may inalis ka."

umiling ako at lumayo sa kanya.

lumapit naman siya sa akin, lumayo ako, at lumapit, lumayo, lumapit, okay so paulit-ulit kaming ganito hanggang sa napaupo nalang ako.

"fuck!" sigaw ko dahil nabitawan ko yung papel na idinikit ko sa freedom wall at pupulutin ko na sana kaso naunahan niya ako.

binasa niya ito at tumawa pa ng napakalakas.

happy ka, bro, happy?

parang tanga.

itinago niya ang papel at tumawa ulit. "magluluto lang ako." he said at iniwan ako.

okay sanay naman ako maiwan, sanay na rin naman ako maghintay. okay lang naman.

after 30 minutes, bumalik siya at pawisan pa ang loko. dala niya yung niluto niya at nangangamoy ito, ang bango!

kayo na bahala mag-isip kung anong pagkain niluto niya, basta masarap yon. yun na yon.

"let's eat first, mahaba-haba yata ang mapapag-usapan natin and i don't want to starve you." he smiled at umupo sa harap ko.

kumain na kami, konti lang naman 'to kaya siguro kahit mga 5 mins lang ubos na 'to.

tahimik lang ang paligid, tunog lang ng kutsara at tinidor ang naririnig namin, pati narin tunog ng aming pag nguya sa pagkain.

tumayo ulit si taehyung at kumuha ng baso, bwisit! ngangayon niya lang naisipan yun? kanina pa sa harap namin yung pitsel ng tubig tapos ngayon lang kumuha ng baso? nakakainis.

"so, ano?" wika niya pagkatapos uminom ng tubig.

"ano nga?" pabalik kong tanong sa kaniya.

"go, ask." mahinahon niyang utos sa akin and i sighed.

"anong nangyari sa atin?" tanong ko sa kanya at napatawa naman siya. "weird. ako dapat nagtatanong niyan sa 'yo, okay, ganito, ayoko sagutin yan. i want to ask you and i want you to be honest with me." tumigil siya and silence filled the whole restaurant.

"what? stop staring and go on." inis kong sabi sa kanya at ngumisi siya.

"why are you always with mark?"

"we're friends!"

"goddamn, star! lagi mo ako pinagaalala noon kung nasaan ka! you always tell me na nasa bahay ka lang, chilling and relaxing. lagi mo pa ako pinagiisip kung bakit napakalate at napakaikli ng replies mo. i wondered every night kung anong mali ang nagawa ko and why i'm receiving such treatment!" he raised his voiced and is clearly on the verge of crying.

taehyung's pov

"this, what is this, star?!" hinarap ko ang cellphone sa kanya at ipinakita ang picture nila ni mark na magkalapit ang mukha at magkayakap.

"smile even told me na akala niya i stopped courting you because you keep on telling stories about you and mark, and why he deserves you and why i don't deserve you." naramdaman ko na ang pagtulo ng luha ko ng maalala ko ang mga pangyayari noon.

she isn't moving at hindi rin siya naimik, she looks uneasy and nervous.

"and then i realized i really have to stop chasing you, kasi inisip ko na wala lang naman ako sayo so why would i even say goodbye? kung ikaw naman pala ang tumapos at kung ikaw naman pala ang dapat bumitaw?" i smirked.

"then why didn't you atleast tell me?! bakit mo pa ako pinagisip kung bakit hindi mo na ako kinakausap at pinapansin?! bakit mo pa ako pinagisip kung bakit hindi mo na ako mahal?!" she also raised her voice and started crying.

"i stopped loving you so others could, and i stopped loving you because i realized i shouldn't have loved you in the first place."

she bit her lip, and slapped me. tumayo siya and tumayo rin ako. her teary eyes stared at mine.

"i deserve words, more than silence."

and she left the restaurant.

and she left me.