"လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ. .သတ္မွတ္အခ်ိန္အတြင္း. . ."
ေ႐ွာင္းက်န္႔ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ပဲ ဖုန္းခ်လိုက္သည္။ ေန႔လည္ကတည္းက ေခြးေျပးဝက္ေျပးေျပးၿပီး ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚ ညေနမိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ ျပန္ေပၚမလာေတာ့။ သူ႔ကိုလဲ ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ဆက္မလာ။ သူပို႔တဲ့ message ကိုလဲ seen မျပ။
စိတ္ပူတာလားဆိုေတာ့ ဘာကိုစိတ္ပူရမွာလဲ။ လူမိုက္ေတြဖမ္းသြားတာဆိုရင္ သူလဲ လူမိုက္မို႔ပဲ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ဘာလို႔ ဒါမ်ိဳးေတြပတ္သတ္ရမွာလဲ။
အခုက သူ႔ဝက္နံ႐ိုးေတြ ကင္ၿပီးမစားရင္ အလကားျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔။ နီရဲႂကြပ္ရြၿပီး ေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ဝက္နံ႐ိုးကင္ႀကီးကို စိတ္မသက္မသာနဲ႔ၾကည့္ၿပီး သူလဲစားခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့တာနဲ႔ ခဲျပားနဲ႔ပတ္ၿပီးပဲ သိမ္းထားလိုက္သည္။ ဒီေလာက္ေနာက္က်ေနမွေတာ့ ဝမ္ရိေပၚလဲ ေပၚမလာေလာက္ေတာ့ပါဘူး။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
"ထင္းေကာ. . မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔"
"ေ႐ွာင္ထင္းေကာ ကြၽန္ေတာ္ေမးေနတယ္ေလ"
သူ႔မန္ေနဂ်ာက တကယ္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ေတမိဇာတ္ခင္းေနတာပဲ။ ဒီလို ဟန္ေဆာင္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တဖက္လူကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတယ္ထင္လဲ။
"ထင္းေကာ အဲ့ဒါဆိုလဲ ကြၽန္ေတာ့ဖုန္းေလာက္ေတာ့ျပန္ေပး"
". . . . . . . . "
"ခဏေလးပါ။ တစ္မိနစ္ေလး"
"ပြဲၿပီးရင္ေပးမယ္"
ဝမ္ရိေပၚ စူပုတ္သြားသည္။ သူ႔ရဲ႕ နွစ္တစ္ရာမွာ တစ္ခါသာၾကားရႏိုင္တဲ့ ခ်စ္စဖြယ္စကားသံကို ဒီလိုတံု႔ျပန္ရက္တဲ့ မန္ေနဂ်ာကို မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ ထင္းေကာရယ္။ အလွည့္က် မငိုၾကေၾကးေပါ့။
"ဟုတ္ကဲ့. . အခုဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ brand ရဲ႕ ambassador .. . . အားကစားေလာကရဲ႕ ေငြၾကယ္ပြင့္တပြင့္ျဖစ္တဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို ဖိတ္ေခၚပါရေစ"
ရိေပၚ ႐ွဴတင္းတင္းနဲ႔ စင္ေပၚတက္လာရသည္။ မတက္လို႔လဲမရ။ သူ႔မန္ေနဂ်ာက ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ ႀကိမ္နဲ႔႐ိုက္ၿပီးေခၚလာတာ အလုပ္လုပ္ဖို႔။ လုပ္ျပမယ္ ရိေပၚေလး ဘယ္ေလာက္တာဝန္ေက်လဲဆိုတာသိေစရမယ္။
DU LIEST GERADE
Di Di Ai Ni!!
Fanfictionသင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေျဖာင့္ထင္ၿပီး ျငင္းခဲ့တဲ့ အေပအေတေလးဟာ သင့္ကိုယ္သင္ အေကြးမွန္းသိတဲ့အခါမွာ အထက္ပုဂၢိဳလ္ေလးအျဖစ္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္. .
