Zawgyi
"အား......အား.....အား....."
မၾကာခင္မွာ သူတို႔ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးကိုေမြးဖြားေပးမယ့္
မိခင္ေလာင္းေတြျဖစ္သလို
သူတို႔၃ေယာက္၏အခ်စ္ဆံုး မိန္းမ ၃ဦးေအာ္သံဟာ
သူတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲကလီစာထဲအထိ
ေသြးပ်က္မတတ္လန္႔ေနၾကသည္အထိပါ။
မိခင္ေလာင္းေတြဟာ ေမြးခန္းထဲ ေရာက္တာေတာင္
ဖခင္၃ဦးမွာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ
ဘုရားစာရြတ္ေတာ့လည္း အၿမီး အေပါက္မတည့္
အဘိုးအဘြားျဖစ္မယ့္ သူေတြမွာ သူတို႔ကိုယ္စီရဲ႕
သားေတြကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ရခက္ ငိုရခက္နဲ႔။
"ေဒၚမိုင္း ရဲ႕ လူနာ႐ွင္႐ွိလား "ဆိုၿပီးထြက္လာတယ့္
နာစ့္မေလး အသံက ဦးထည္ဝင့္ ရဲ႕
ရင္ထဲ တိုင္ဖုန္းမုန္တိုင္းတိုက္ခတ္သလို
တုန္ေနမိသည္မွာ အမွန္ပင္။
"ဟုတ္ကဲ ့ ကြၽန္ေတာ္ပါ "
"သားေလး ေမြးပါတယ္ ကေလးေရာ မိခင္ေရာ
က်န္းမာပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူး.....ဆရာမေလး ကြၽန္ေတာ္တို႔အမ်ိဳး သမီးေတြေကာ ေမြးၿပီးလား "
"ခနေလးေစာင့္ေပးပါေနာ္ ေဒၚမိုင္း ကိုေတာ့
လူနာခန္းထဲမွာ ေစာင့္ေနေပးပါေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ပါ ငါသားေလးေမြးတယ္ကြ....
ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ
မင္းတို႔လည္း အဆင္ေျပမွာပါကြာ
သိပ္စိတ္မပူပါနဲ႔ ငါအခန္းထဲမွာေစာင့္ေနမယ္"
သိပ္မၾကာပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးအျပင္
အုပ္ခန္႔နဲ႔ သြန္းစံတို႔
ပါဝင္လာတယ္။ဒါေပမဲ့ လိႈင္ေမာ္ဦးနဲ႔ ပန္းခက္ကေကာ။
"မင္းေကာဘာေလးေမြးလဲ အုပ္ခန္႔"
"ေအး ေအး...သားေလးကြဒါနဲ႔ ပန္းခက္က
ေမြးရခက္ေနတယ္တယ့္
ဟိုေကာင္ လိႈင္ေမာ္ဦးကလည္း ဖင္မီးေတာက္သလို
ရင္ပူၿပီး ငိုေနတယ္ကြ ငါအခု ကေလးလာျပန္ၾကည့္
ၿပီး သြားျပန္ၾကည့္ရမွာ"
"ေအးဟုတ္လား အဲ့ေကာင္ လိႈင္ေမာ္ဦးက ဝမ္းနည္းလြယ္တယ္ကြ ပန္းခက္ကစိတ္မာေပမယ့္
ငါလည္းလိုက္မယ္ ခနေစာင့္"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္ေတာ့ ေမြးခန္းေ႐ွ႕မွာ
အေမျဖစ္သူကို ဖက္ၿပီးငိုေနတယ့္
အသည္းႏုတယ့္ လိႈင္ေမာ္ဦး။
ပန္းခက္ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ဦးမွာလည္း
အသည္းအသန္ေျပးလႊားေမးရေတာတယ့္အထိ။
