Yᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄᴀʟʟ ᴍᴇ ᴅᴀᴅᴅʏ

#31

"Είδατε, είναι μια χαρά. Δεν χρειάζεται να στεναχωριέστε."είπε χτυπώντας μου την πλάτη και της χαμογέλασα.

"Σε ευχαριστώ κορίτσι μου που είσαι εδώ ενώ είναι τέτοια ώρα."της είπα και μου χαμογέλασε.

"Θα έκανα τα πάντα για την κολλητή μου."είπε και της χαμογέλασα πίσω.

"Που είναι!? Είναι εντάξει?"άκουσα μια αγχωμένη φωνή και γύρισα να κοιτάξω σε ποιον ανήκει.

Ήταν εκείνο το αγόρι, ο γιος του Jason.

Jack αν δεν κάνω λάθος.

"Ηρέμησε. Κάτσε κάτω και θα σου πω."του είπε η Brielle και πήγαν λίγο πιο δίπλα.



Brielle's POV

"Που είναι? Θέλω να την δω."φώναξε και του έδωσα ένα ελαφρύ χαστούκι.

"Σύνελθε! Είναι εντάξει. Της έπεσε ο σίδηρος και λιποθύμησε. Είναι μια χαρά οπότε μην κάνεις σαν υστερική πάπια!"του είπα και ηρέμησε κάπως.

"Ποτέ το έπαθε? Πριν περίπου μια ώρα την γύρισα σπίτι της. Γιατί το έπαθε?"είπε κάνοντας βόλτες πάνω κάτω.

"Όταν πήγε σπίτι τσακώθηκα με τους γονείς της και ένιωσε μια δυσφορία και λιποθύμησε."του είπα και έδωσε μια μπουνιά στον τοίχο από τα νεύρα.

"Φίλε όλα καλά? Που είναι η Jade?"ρώτησε ο Simon που μόλις είχε έρθει και με έβαλε στην αγκαλιά του.

"Λιποθύμησε και φταίω εγώ για αυτό."είπε και τον κοίταξα ερωτηματικά.

"Τι εννοείς πως φταις εσύ για αυτό?"ρώτησα κάπως άγρια και ξεφύσιξε.

"Όλα άρχισαν στο εξοχικό μου..."ξεκίνησε να λέει και δεν πίστευα στα αυτιά μου.

[...]

"Το ήξερα και δεν της είπα τίποτα!"είπε για άλλη μια φορά και έχωσε τα χέρια του μέσα στα μαλλιά του.

"Δεν ήθελες να την πληγώσεις. Θα το κατάλαβε αυτό. Σε αγαπάει."του είπα για να τον καθησυχάζοντας τον.

"Ελπίζω..."

Jade's POV

Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου μα είναι μάταιο με τόσο φως που υπάρχει στο χώρο.

Πήγα κιόλας στον παράδεισο?

Και γιατί έχει τόσο φως εδώ?

Δεν πληρώνουν ΔΕΗ?

Τουλάχιστον δεν είμαι στην κόλαση.

Χαχαχαχαχαχαποσοαπελπισμενηπια?

Κοίταξα τον χώρο γύρω μου και ήταν ξεκάθαρο πως ήμουν σε νοσοκομείο.

Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να τσακώνομαι με τους γονείς μου και μετά τσουπ, πέφτω κάτω.