BHO CAMP #8: The Cadence

Chapter 15: Promise

Muli ay napabuntong-hininga ako at akmang tatalikod na ako para umalis nang marinig ko ang pagtawag sa pangalan ko. Napaharap ako sa pinanggalingan ng boses at natigalan ako nang matanaw ko ang asawa ni Draco Night na si Venice na ngayon ay naglalakad palapit sa akin.

Nilipat na si Draco sa BHO CAMP Hospital para masigurong malapit siya kay Thunder. Hindi iyon iminungkahi ninuman maliban sa kanila mismong mag-asawa. Pagkatapos namin na manggaling sa bahay nila ay kinabukasalan lang tumawag na sila para sabihin ang desisyon nila. And now they've been hear for almost two weeks. They want to be close...in case anything happens.

"Si Draco ba ang sadiya mo? Kakagising lang niya." tanong niya nang makalapit sa akin. "He's actually been looking for you. Hindi kasi natatahimik ang kwarto dahil lagi siyang pinupuntahan ng mga agent. Ikaw na lang ang hindi pa dumadaan."

"I-I...I don't want..."

Hindi ko maapuhap ang tamang sabihin sa kaniya. Ano bang pwede kong sabihin sa isang babae na hindi birong hirap ang pinagdadaanan ngayon? She fell in love, married the love of her life, gumawa ng pamilya kasama ang lalaking pinakamamahal, at ngayon ay bawat galaw niya ay pinapaalala sa kaniya kung paanong maaari na kunin sa kaniya ang taong iyon sa isang kisap lang ng mga mata.

"I understand." she said with a small smile. "Naiintindihan kita kaya hindi mo kailangan matakot. Walang mali sa gusto mong makasama pa ang taong mahal mo."

"In the expense of your husband."

"You're not the one killing him. Ang sakit niya ang unti-unting humihila sa kaniya palayo sa akin. What he's doing is for his family and there's nothing wrong with that. Natanggap ko na. Matagal ko ng natanggap ang maaaring kahinatnan lahat. What I want is the same thing that husband wish for and that is to save Thunder and the generation to come. Bagay na hindi namin nagawa sa mga anak namin...at sa kaniya."

Hindi ko magawang makapagsalita sa tinuran niya. Mukhang hindi naman niya hinihingi iyon sa akin at sa halip ay umangat ang kamay niya at ginagap niya ang sa akin. "But be ready. It's always good to be ready. Hindi masamang umasa pero kailangan din natin na maging handa. That's the only way we can fight together with them without losing ourselves when we're the only one left fighting."

Naramdaman ko ang marahan niyang pagpisil sa kamay ko bago niya ako nilagpasan at naglakad na paalis. Nagbaba ako ng tingin sa kamay kong hinawakan niya habang naglalaro sa isip ko ang sinabi niya. Para bang sinasabi niya na kailangan kong ihanda ang sarili ko sa posibilidad na maaaring huli na rin ang lahat.

Pilit na naglakad ako patungo sa kwartong kinaroroonan ni Draco Miguel Night kahit pa buong sistema ko ang hinihila na ako para umatras. I pushed through the initial feeling and opened the door. Bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay pumasok na ako at marahang isinarado ang pintuan.

Namataan ko si Draco Night na kasalukuyang ibinababa ang librong hawak at tumingin sa akin. Bahagyang bumakas sa mukha niya ang pagkagulat bago siya ngumiti, "Are you checking if I'm still alive."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya, "Hindi-"

"I'm kidding." he said with a chuckle. "Come in. Thank goodness you didn't bring any fruits. Malapit ng maging grocery store ang kwarto ko dahil sa dala ng iba."

Mukhang tama nga ang sinabi niya base na rin sa nakikita kong mga naka-basket pa na mga prutas. Kung saan-saan na iyon mga nakapatong dahil sa dami niyon at wala ng mapagpatungan pa na iba. "Pasensya na po kung hindi ako nakapagdala ng kahit na ano. Biglaan din kasi ang pagpunta ko."

"It's okay. Hindi ko rin naman makakain lahat ng iyan." sabi niya bago iminuwestra ang isa sa upuan malapit sa kinahihigaan niya. "Sit here."

Nag-aalangan man ay sinunod ko ang utos niya at umupo na ako sa bakanteng upuan. Kung saan-saan ko ipinagala ang paningin ko maliban na lang sa taong nararamdaman ko ang tingin sa akin ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong sasabihin sa kaniya. Kung tutuusin ay hindi ko rin naman alam kung ano ang ginagawa ko rito.